Franska.nl

Daar krijg je toch het sch… van

Mag je iemand je huis uitzetten als je hem zelf hebt gevraagd hiernaartoe te komen? Die discussie hadden wij.

 

Een van de grote buitenklussen die nog gedaan moest worden ging eindelijk van start.

 

Weliswaar met één man minder, maar soms zit het mee en soms zit het tegen. Een van de mannen was onderweg naar hier weer omgekeerd in verband met darmproblemen. En als ik heel eerlijk ben, heb ik dan inderdaad liever dat je omdraait.

 

Maar de volgende dag was hij er toch bij. Hij kwam hoestend en proestend binnen, schraapte constant, op de meest onsmakelijke manier die je maar bedenken kunt, zijn keel, maar oké… de klus zou met een mannetje meer nu wel veel sneller klaar zijn.

 

De goede man kwam echter ook om de tien minuten naar binnen om naar het toilet te gaan. En wat mij daar vooral aan opviel was dat hij zijn handen daarna niet waste. Ik liep voor de zekerheid dus maar steeds alle deurkrukken schoon te maken, had alle andere inwoners bevolen alleen nog gebruik te maken van een ander toilet, en als de heren weg waren zouden we gaan loten wie die ene ging schoonmaken.

 

Maar ja… mijn man is nog steeds slecht ter been, mijn dochter heeft een auto-immuunziekte, en mijn schoonzoon moest naar zijn werk. Dus ik voelde al aan hoe dat ging uitpakken.

 

Vervolgens kwamen de heren binnen om koffie te drinken. Als een rechercheur nam ik in mij op welke stoelen die ene meneer aanraakte, en had ik besloten dat de koekjes die niet op gingen daarna meteen weggegooid zouden worden. Ik twijfelde zelfs of ik zijn koffiekopje ook zou wegmieteren. Het stuk van de tafel afzagen waar hij boven zat te rochelen, dat ging me iets te ver, maar ik moet eerlijk bekennen dat ook dat door mijn hoofd ging. Na het koffiezetten vluchtte ik dus snel naar boven en liet mijn man eenzaam achter met alle aerosolen die door de keuken vlogen. Manlief is namelijk alweer gevaccineerd, en ik moet nog.

 

En toen vertelde de beste man aan mijn eega dat zijn moeder in het ziekenhuis lag met corona.

 

…

 

‘Wattt?!?!’ ‘Nee?!?’ ‘Dat meen je niet?!?’ Ik hoor het jullie allemaal roepen, en ikzelf riep dat ook.

 

‘Stuur die man weg!’ Ik riep het op hetzelfde moment dat hij weer binnenkwam om naar het toilet te gaan. Maar mijn echtgenoot was het daar niet mee eens. Het kwaad was nu toch al geschied, dus laat ze in godsnaam die klus afmaken, vond hij. En daarover gingen we lang in discussie, terwijl ondertussen de man nog twee keer langskwam om naar de wc te gaan.

 

Wat bezielt zo iemand? Ik vraag me dat echt af.

 

Ik moest dezelfde middag naar mijn eigen schoonmoeder van negentig die zo kwetsbaar is als wat. En gelukkig had zij de coronaherhalingsprik al gehad, maar toch …

 

Zijn daar nou regels voor? Ook dat vraag ik me af. Ik vraag natuurlijk zelf of die meneer hier komt werken en ik mag niet vragen of hij is ingeënt of corona heeft. Ook niet als ik een kind met een auto-immuunziekte heb. Dus roep ik het dan over mezelf af? Of mag ik ook iets van anderen verwachten? Er bestaat toch ook nog zoiets als beleefdheid en rekening houden met anderen? Ik zorg toch ook dat de toiletruimte schoon is als zij komen? Dat ik een koekje bij de koffie heb, dat de kachel in de keuken lekker brandt, dat ze hun auto makkelijk op het erf kwijt kunnen en dat ze buiten overal goed bij kunnen? Waarom doet zo’n man dan net of wij niet bestaan?

 

Waarom ging er bij hem niet een lichtje branden toen ik plotseling alle ramen openzette om nog extra te ventileren? En waarom stond hij naast dat open raam nog naar binnen te rochelen voordat hij weer naar binnen liep om de boel nogmaals onder te sch…..

 

Nou ja, je begrijpt: wij kwamen er hier niet uit.

 

Maar die ene meneer kwam er de volgende dag niet meer in.