Chateau Meiland: De Naklets
Ging vorige week voor mij in de boeken als meest emotionele aflevering tot nu toe, die is gisteravond toch even zachtjes van het troontje gestoten.
Waar Martien normaal gesproken de absolute ster van de avond is, was er nu een andere onbetwiste koningin: Maxime.
Als iemand de hogeschool mee-meanderen cum laude heeft afgerond, is het Maxime wel. De sneertjes van haar vader begrijpt ze, om het gevloek van haar moeder lacht ze, dat ze alleenstaande moeder is en de vader zich niet echt meer om haar kind bekommert… Het zij zo. Ik denk dat er duizend mannen zijn die Maxime bovenaan hun ‘met-haar-wil-ik-het-wel’-lijstje hebben staan, maar ja, jeetje, vind hem maar, daar op dat château. Daar komen natuurlijk alleen maar gelukkige, rondbuikige babyboomers. Dus dan plaats je af en toe een kittig kiekje op Insta, maar daar blijft het wel bij. Hoor je haar verder ook niet over, maar dat haar kleine meisje zal opgroeien tussen een broertje of zusje… Nee, dat beeld kan ze niet aan.
Dus ging ze op zoek. Naar een donor. En gisteren was hij eindelijk in beeld. Nou ja, hij dan niet, maar verder was er weinig dat voor ons verborgen bleef: van het kopen van de injectienaald (aiguille) tot twee witte potjes met draaidop (“Ik ben wel blij dat ze wit zijn en niet doorzichtig”). En daar ging ze met moeder Erica op pad. Terwijl hij ‘zijn ding zou doen’, kon zij misschien even shoppen en Erica wijnen. “Maar jij niet, dat is even voorbij.”
Martien stopte haar in al zijn grootvaderschap wat isolatiemateriaal van de schouw toe. “Dan blijft het lekker warm.”
Daar zit ze hoor. Gespannen. Dat het raar voelt. Alsof ze iets stiekems gaat doen. Ze moeten zo snel mogelijk naar huis straks. “Hij gaat maar tot 210,” zegt Erica. Of dat goed is? Die laat zich niet gek maken, hoor.
“Ik zei: neem mijn hele tas maar mee. Dat ziet er anders natuurlijk ook niet uit, dat hij dat potje eruit haalt en daarmee door het hotel loopt.”
Erica legt op de terugweg nog even uit hoe het fenomeen spuit werkt. Ik ben ondertussen Maxime even gaan volgen op Instagram.
En dan staat Erica voor haar slaapkamerdeur. “Max, lukt het? Heb je het kussentje eronder?”
Maxime, mag ik je bedanken voor je openheid?
En oooh, wat verheug ik me nu al op de bevalling.
Door: May-Britt Mobach
