Chateau Meiland De naklets
Ik hop in deze coronatijden van NOS-journaal naar RTL Nieuws en naar Jinek omdat ik lijd aan een lastig te stillen nieuwshonger.
Chateau Meiland zou ik niet mijn hoop in bange dagen willen noemen, maar wel mijn zon in donkere tijden. Omdat de wekker toch niet om half zeven gaat (want: nowhere to go en de aankleedcriteria zijn bij homeschooling net even iets flexibeler) dus alle meisjes mogen meekijken op de bank. Want Martien, Maxime en Erica, die vinden we allemaal leuk. Gisteren was het weer bingo want wat een heerlijke uitzending kregen we uitgeserveerd. Waar het normaal nogal eens persen en duwen is richting een beetje spannende verhaallijn, was er gisteren een heuse brand au chateau.
Eerst dacht ik dat de boel in scène was gezet want Martien en Maxime zaten zo te prutsen met een kachel en een strip en lijm die tegen hoge temperaturen kan, maar ineens was daar dus echt een heuse brand. Even de meest hilarische momenten.
1. Martien holt richting werkmannen om zand te halen.
‘Nous avons une feu, j’ai besoin du sable, sable!’
Terwijl Martien zand staat te schepen, verbaast hij zich over hoe vloeiend dat er allemaal uit kwam en hoe geweldig het is dat hij het Franse woord voor zand, sable, zomaar ineens wist. Ik moet zeggen: dat vond ik ook.
2. Martien en Maxime scheppen de brandende haardblokken uit de haard
Allebei met lange, wapperende sjaals om zo groot als een picknickkleed; lijkt mij niet heel verstandig op zich als je bij een woest brandend vuur staat, maar dat eventjes geheel terzijde.
3. Sable, Maxime, sable
Bij elk haardblok dat Martien uit de haard vist en in een tinnen bak werpt, roept hij met Shakespeariaanse dramatiek: ‘Sable, Maxime, sable!’ Sowieso zat Martien ineens lekker in het Franse groefje en leek hij te vergeten dat Maxime op zich gewoon Nederlands spreekt.
4. Erica is lief
Waar Maxime en Martien de reactie van Erica wat vreesden, is ze begripvol en pakt zij het natuurlijk even over als het allemaal echt een beetje te heet onder de voetjes wordt.
Brand dooft, brandweer tipt om de schoorsteen even te laten vegen en all is well that ends well, om Shakespeare nog maar eens op te voeren.
5. Meid voor, meid na
In alle paniek en stress blijft het een ge-meid van jewelste. Meid, waar is het vuur? Meid, wat is het nummer van de brandweer? Meid, wat een stress. Meid, ik kan wel huilen.
6. De wenkbrauwen van Martien
Als alle ellende voorbij is en iedereen elkaar eens diep in de ogen kijkt, ziet Maxime dat de borstelige en zo kenmerkende wenkbrauwen van Martien zijn weggebrand. En dan kan Martien wel een beetje huilen en dat begrijp ik best.
Door: May-Britt Mobach
