De mooiste zinnen van Griet
Caroline: Twintig onvergetelijke tv-minuten zag ik. Vol nog onvergetelijker woorden. Schrijfster Griet Op de Beeck vertelde bij ‘De Wereld Draait Door’ voor het eerst in alle openheid over haar incestjeugd.
Griet op de Beeck. Vlaams schrijfster met een grote fanclub. Haar boeken ‘Kom hier dat ik u kus’ en ‘Vele hemels boven de zevende’ domineerden lange tijd de bestsellerlijsten. Ik las de eerste, de tweede ligt wegens gebrek aan behoefte aan nog meer beklemmende gevoelens nog altijd op mijn to-read-stapel. De dit-moet-je-gelezen-hebben-hype liet ik verder aan me voorbijgaan.
Maandagavond was Griet te gast bij ‘De Wereld Draait Door’ om te praten over haar nieuwste boek ‘Het beste wat we hebben’, het eerste deel van een trilogie met als centraal thema incest. Alweer zo’n ongemakkelijk onderwerp, dacht ik, maar het bleek haar coming out als slachtoffer te zijn. Twintig onvergetelijke minuten volgden. Vol van nog onvergetelijker woorden. Het was tijd, zei ze, om niet langer te zwijgen over de conclusie waartoe ze in 2012 gekomen was, dat haar vader haar tussen haar vijfde en negende misbruikt had.
Eerst was ze van plan geweest om bij het verschijnen van dit boek staalhard te liegen tegen alle journalisten, nog altijd uit schaamte en schuldgevoel, maar die gedachte werd steeds drukkender. ‘Het is zo verkeerd en zo fout om van daaruit te participeren aan die cultuur van het grote zwijgen over die stukken van de werkelijkheid waar we eigenlijk allemaal liever niet naar kijken’, zei ze. En: ‘Dat heeft nog nooit een slachtoffer vooruitgeholpen, meer nog, dat speelt alleen maar in de kaart van daders.’ En daarom besloot ze te spreken, moest ze wél spreken.
Deze vrouw zette tijdens primetime op tv een ongelooflijk dappere stap
Griets stem, het glasheldere en zo op het oor zo zachtaardige Vlaams, haar zeer precieze woordkeuze, deze vrouw zette tijdens primetime op tv een ongelooflijk dappere stap. Voor haarzelf, ongetwijfeld. Maar ook voor heel veel andere slachtoffers. Openheid. De beste woorden kunnen vinden om uitdrukking te geven aan wat je is aangedaan. Dat is helaas niet iedereen gegeven. Terwijl openheid, open kunnen zijn, open durven zijn, open mógen zijn, zo verschrikkelijk belangrijk is voor het doorbreken van taboes die je leven voor altijd kunnen verzieken. Daar hebben we mensen als Griet Op de Beeck voor nodig.
Het leven van de schrijfster was, in haar woorden, ‘vaak net nog dragelijk, maar van een gitzwarte donkerte, er klopte niks aan, ik groeide op in grondeloze eenzaamheid en hield elegant de schijn op, zelfs naar mezelf toe’. Nu is dat anders, na een lange tocht langs meelevende ‘Kleenex-therapeuten waar ze niks mee opschoot, trof ze er een die haar langzaam tot het besef hielp komen wat ze probeerde te verdringen. Hoe heftig dat ook was, haar leven heeft nu een steeds groter wordende kwaliteit, iets wat ze niet voor mogelijk had gehouden. ‘De beloning is zo groot, alsof ik een soort grond onder mijn voeten gevonden heb en ik ben nu in staat om om te gaan met andere mensen vanuit een soort vertrouwen dat ik nooit heb gehad.’ Een hoopvoller voorbeeld dat je echt verder kunt met je leven, zelfs als je zoiets vreselijks hebt meegemaakt, is er niet.
Kijk naar dit interview, hoor wat Griet Op de Beeck zegt over een van de allerpijnlijkste onderwerpen. En laten we beseffen dat dingen bespreekbaar maken pas lukt als we er met z’n allen over durven te praten.
Het beste wat we hebben – Griet Op de Beeck – uitgeverij Prometheus – €22,50
Bron: BNNVARA, foto: Still video
Journalist Caroline Griep doet iedere dag weer een poging tot opgeruimd leven. Daar schrijft ze over. En over alles wat er verder bij komt kijken om haar bestaan als zzp’er, emptynest-moeder, vrouw van 50+ en herstellend borstkankerpatiënt op de rails te houden.
Fotografie portret: Dingena Mol, haar & make-up: Astrid Timmer
