Cara ergert zich kapot aan haar vader met zijn veel jongere vriendinnetje
‘Na de ziekenhuisopname hebben mijn zus en ik afstand genomen.’
‘Mijn vader is verslaafd aan vrouwen. Voor hem is het nooit genoeg en nooit goed genoeg en zijn motto is ‘het hebben van de zaak is het einde van het vermaak’; na de jacht en de verovering is de lol eraf. Tijdens het huwelijk met mijn moeder ging hij vreemd bij het leven. Sinds hun scheiding is het hek helemaal van de dam. Mijn zus en ik houden het niet meer bij, aan hoeveel vrouwen we al zijn voorgesteld. Dat proberen we ook niet. Net zomin als we nog ergens van opkijken. We hebben ze in alle soorten en maten zien komen en gaan. Mooi, lelijk, beschaafd, loei-ordinair, jong en nóg jonger.
Maar de huidige verovering spant de kroon en uitgerekend deze lijkt vooralsnog een blijvertje. Qua leeftijd zit ze precies tussen mijn zus en mij in, wat wil zeggen dat ze jonger is dan ik. Dat vind ik pittig. De gedachte aan wat die twee uitspoken is niet te verteren en hoewel ik er überhaupt niet over na wil denken, dringen de beelden zich op als hij aan haar zit in onze aanwezigheid. Of als zij bij hem op schoot kruipt en aan hem zit te friemelen. Die aanblik is zo walgelijk dat ik dan opsta en wegloop.
Zij zit nergens mee en permitteert het zich zonder zelfs met haar ogen te knipperen om dingen tegen me te zeggen als: ‘Je doet je vader best verdriet door zomaar weg te lopen als wij het gezellig hebben.’ Als ik vraag of ze vindt dat ze in de positie is om ons de les te lezen, slijmt ze: ‘Ik wil je vader alleen maar gelukkig maken.’ Toen pappa met hartklachten op de ic belandde – te veel viagra – en de verpleegkundigen heel begrijpelijk dachten dat zij ook een dochter van hem was, zei ze glunderend dat ze zijn partner is en claimde ze zo nadrukkelijk haar plek op de voorgrond dat zij het aanspreekpunt werd voor artsen en verpleegkundigen. ‘Want iemand moet natuurlijk voor hem zorgen’, zei ze met een stalen gezicht.
Na de ziekenhuisopname hebben mijn zus en ik afstand genomen. De maat is vol. We trekken dat ongepaste en onsmakelijke gedrag van die twee niet meer. We hebben pa laten weten dat hij weer welkom is als hij zich weet te gedragen en als het ook eens een keer om ons mag gaan in plaats van alleen maar om hem. Hij heeft niet eens de moeite genomen om daarop te reageren.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen. Wil jij ook iets delen met onze lezeressen, mail je verhaal dan naar info@franska.nl.’
Door: Redactie Franska.nl
