Franska.nl

Buiten de deur dineren

En? Ben jij alweer uit eten geweest? Ik anderhalve week geleden voor het eerst weer.

We konden buiten zitten en ik moet bekennen dat ik de grote afstand tussen de tafels erg prettig vond. Zeker toen iemand achter ons ging zitten roken. Die zat nu toch wat verder weg, en dat was prettig voor mijn dochter die nog behoorlijk last heeft van haar longen.

 

Ook de plek waar we zaten, leek er vrolijker uit te zien. Vorig jaar zaten we allemaal bovenop elkaar, met een leeg, kaal plein eromheen. Maar nu mocht het hele plein worden gebruikt, en dat vond ik veel gezelliger. 

 

Er lag ook minder afval op straat. De mensen die liepen te bedienen raapten nu steeds de rommel op, en er lag maar één winkelkarretje in de bosjes. Ik noem dat vooruitgang. En van vooruitgang word ik blij.

 

Het enige wat een beetje tegenviel waren de prijzen. Die waren nogal verhoogd. De kaart was behoorlijk veel kleiner geworden, maar de bedragen daarentegen veel groter.

 

Maar ja … ik begrijp wel dat er iets in te halen valt, dus ik had besloten daar niet van te schrikken. Ik had er wel al over gelezen in de krant, maar troostte mezelf met de gedachte dat ik tenminste nog uit eten kón.

 

En het viel nog wel mee als ik het zo zag. Ik had ook gelezen over Turkije, waar ze een portie döner kebab verhoogd bleken te hebben naar 48 euro! Dat lijkt me helemaal schrikken. Dat je dan net besloten had om tóch maar je voucher te gaan gebruiken, en dat je dan bij aankomst geconfronteerd wordt met het feit dat je vakantiebudget ineens nog maar de helft waard is. Nee … als je goed zoekt kan het altijd nóg erger, dus ik besloot om te gaan genieten van de zon op dat goedgevulde plein, en het feit dat ik hier gewoon mocht zitten met mijn gezin.

 

En toen kwam het eten!

 

Of, nou ja … eten?!? Was het schaaltje nou zoveel groter, of waren de porties noedels gekrompen? En waar was de sla van de hamburger gebleven? En het eitje? En het plakje gesmolten kaas was een druppeltje gesmolten kaas geworden!

 

Wat jammer, zeg. Het zag er kaal en ongezellig uit op alle borden. Eigenlijk was alleen de vis nog op normale grootte. Maar ja, die groeit in zee natuurlijk gewoon door. Dus om die nou ook nog te gaan halveren…

 

En dan het dessert! Ik bestelde een proeverij van chocolade en die stond op de kaart beschreven als: blonde brownie, chocoladetaart, lolly van witte chocolade met wasabicrumble en een bol sinaasappel-peperijs. En dat laatste was echt een feestje. Je wordt gewaarschuwd om piepkleine hapjes te nemen, want ijs met peper is een bijzondere combinatie. Schuif je een half bolletje naar binnen dan sta je dus meteen in de fik. En dan helpt de suggestie dat je ijs zit te eten geen moer meer. Een leuke ervaring dus. En ook nog bijzonder smakelijk!

 

Maar toch kwam ik voor mijn gevoel iets tekort en vroeg ik de ober om uitleg. Want wat was nou wát op dat (gelukkig wel weer) prachtige bord? De lolly was herkenbaar, want daar zat een stokje in. En het ijs was natuurlijk ook wel logisch. Maar ontbrak nou de brownie of de taart in mijn ensemble?

 

Maar er ontbrak niets, zo ontdekte hij na alles veertien keer opnieuw te benoemen en er zelf ook steeds opnieuw van in de war te raken. Er stond gewoon een komma te veel op de menukaart! De blonde brownie chocoladetaart was één. Daar had geen komma tussen gemoeten.

 

Hahaha. Ik heb er maar om gelachen. Ik was tenslotte uit eten en ik zat er heerlijk in het zonnetje. 

 

Maar ik was wel blij dat ze de komma in het eindbedrag erin gelaten hadden! Sodeju, zeg. Wat een bedrag.

 

Dat gaan we dus niet elke week doen!

 

En of dat dan die zoden aan de dijk gaat zetten die de horeca zo nodig zegt te hebben? Ik twijfel.