Franska.nl

Blij dat ik geen
web­winkel heb

 

Maar als ik er eentje had dan wist ik het wel. Zeker weten dat ik nu door een aantal webwinkel-eigenaars voor gek versleten word….

 

Ach… wat ik ook zeg, dat gebeurt toch wel. Dus ik hou me even niet in. Het mooie is, dat ik die webwinkelwereld als klant van de andere kant kan bekijken. Je zou er dus zomaar je voordeel mee kunnen doen als webwinkelier. Een beetje bedrijf legt kweeniehoeveel euro’s neer voor onderzoek naar klanttevredenheid; als je dit even leest spaar je dat meteen uit.

 

Ho, stop

 

Als je een webwinkel hebt en nu al aan voelt komen dat je boos gaat worden kun je twee dingen doen. A: doorlezen en bevestigd worden in je gevoel. Niet fijn. Afradertje. Boos is niet leuk. En B: stoppen met lezen en lekker doorgaan met dingen die je belangrijker vindt.

 

Ik heb twee recepten voor webwinkels

 

1: Het recept voor een webwinkel waar ik graag terug blijf komen

 

• Zeggen wat je doet en wanneer je levert, en dat dan ook doen. 
• Antwoord geven als ik een vraag heb. 
• Bereikbaar zijn en zorgen dat ik je emailadres makkelijk kan vinden.
• En als er een keer iets misgaat, dat gewoon toegeven. 
• Nog leuker is natuurlijk een goedmakertje sturen. Ik ben met een ieniemieniedingtje dat nauwelijks iets kost al ‘om’. 
• Zelfs een handgeschreven kaartje met m’n naam erop. Super. Er zijn heel veel winkels die dat doen. Alsof je een pakje van een vriendin krijgt. Zo gezellig. 
• En maak het me niet te moeilijk om iets te retourneren (of te bestellen). 
• Ik ken gelukkig veel webwinkels die zo te werk gaan. Tof!

 

2: Het recept voor een webwinkel om zo snel mogelijk klanten kwijt te raken

 

• Beloven dat iets de volgende dag komt en het dan niet waarmaken. Ook niet de dag erna. Of twee dagen erna. 
• Als ik erachteraan ga, zeggen dat het via een ander komt, dus dat je er niets over kunt beloven, dat ik maar met die persoon contact op moet nemen. Schuld afschuiven. Niet tof. 
• En dan dus wel mensen hebben om je via Twitter of Whatsapp te beantwoorden, die vervolgens alleen maar zeggen dat ze het erg vervelend voor je vinden, maar niets voor je kunnen doen. Die verrichten dus alleen een soort therapie. Wat heb ik daaraan?
• Als er iets mis is of ontbreekt niet helpen, maar een tegoedcode voor een volgende keer sturen. Denk je serieus dat ik dan weer ga bestellen?
• Als je iets terug wilt sturen, dat je dan eerst naar de site moet voor een formulier. Stop het er even bij. Doet iedereen. Veel handiger.
• Me bij het bestellen cadeautjes beloven en ze dan niet meesturen. Ach… niet echt erg, maar wel een beetje suf natuurlijk. Ik ga er trouwens niet over piepen.
• Of kortingsbonnen voor andere bedrijven geven, die me vervolgens maar blijven bestoken wanneer ik nou eens iets bij hen ga bestellen. 
• Een inferieure vervoerder kiezen die keihard met de spullen gooit. Alle mooie koekjes stuk. Smaakten er niet minder om, maar toch jammer. (Serieus meegemaakt en niet één keer…)

 

Kijk, dan haak ik af. 

 

Ik noem trouwens geen namen. Ook voor webwinkels geldt gewoon net als voor iedereen en alles: ‘wie goed doet, goed ontmoet’. Hoe ingewikkeld kan het zijn?

 

Verschans ik me vandaag even achter het bureau van een collega, want ik voel de storm al aankomen.

 

Fijne dag!