Binnenkort is hij er weer: de moeder-dochterdag
Het is een dag die niet op zichzelf staat en die groter is dan je zo op het eerste gezicht zou zeggen.
‘Door de zwangerschap van mijn dochter en de komst van mijn kleindochter die daar logischerwijs op volgde zat er even de klad in, maar we hebben weer een datum geprikt. Voor onze vaste-prik-moeder-en-dochterdag bedoel ik nu. Die houdt in dat we rond lunchtijd afpreken in de stad, heel lang gaan lunchen waarbij alles gepermitteerd is, diëten niet tellen en wijn is bedoeld om de kelen te smeren, wat een voorwaarde voor een goed gesprek is. Die gesprekken gaan alle kanten op. Van de hak op de tak voor wie ons niet kent, maar voor onszelf hartstikke gestructureerd. Issues over werk worden zomaar verhalen over relaties, en persoonlijke kwesties kunnen geruisloos overgaan in ‘nu we het er toch over hebben, hoe is het eigenlijk met…?’ Vroeger vroeg mijn man nog weleens waar we het over gehad hadden. Dat is nu ingekort tot ‘hadden jullie het gezellig?’
Ik zeg altijd van ja. Maar heel eerlijk? ‘Gezellig’ dekt de lading niet helemaal. Onze moeder-dochterdag is groter dan gezellig. Die is het resultaat van inmiddels bijna 33 jaar samen. Van geven en nemen, van volstrekte harmonie en oprechte wanhoop, van himmelhoch jauchzend zum tode betrübt en vooral van liefde – heel veel liefde – en van een blind vertrouwen dat wat er ook gebeurt het altijd weer goedkomt.
Mijn band met mijn dochter is met geen enkele andere te vergelijken. Met mijn zus ben ik close, maar op een andere manier dan met mijn dochter. Met vriendinnen ben ik vertrouwd, maar op een andere manier dan met mijn dochter. Van mijn man houd ik – heel veel -, maar op een andere manier dan ik van mijn dochter houd.
De moeder-dochterrelatie wordt vaak gezien als de meest unieke en ook de meest complexe menselijke relatie. De relatie die dochters van kind af aan met hun moeder hebben, blijkt van grote invloed op de relaties die dochters later zelf weer aangaan: met vrienden, partners én met hun eigen kinderen, zowel zonen als dochters. Op het moment dat ik moeder werd was ik me niet bewust van de verantwoordelijkheid die een moeder in dat opzicht voor haar dochter draagt. Ik wilde alleen maar een goede moeder zijn en dat mijn dochter zich mocht ontwikkelen tot een vrouw die later goed in het leven zou staan: positief, sterk, gelukkig, autonoom. Dat mijn bijdrage als moeder zoveel invloed zou hebben op de relaties die zij later als positieve, sterke, gelukkige, autonome vrouw zou aangaan?
Op onze moeder-dochterdagen vertelt ze over haar relaties en sinds kort is daar de relatie met haar eigen dochter bijgekomen. Een relatie zo uniek, zo eigen, zo belangrijk en zo groot dat het amper te bevatten is. Als ik naar haar luister, zie ik mezelf soms tussen de regels door. Want alles in haar is verweven met mij – en andersom. Net zoals alles in haar vanaf nu ook verweven is met haar eigen dochter – en andersom.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
