‘Bij Elise’s man gingen de nekhaartjes overeind staan toen hun dochter haar vriend kwam voorstellen’
Maar wat kun je doen als je dochter met een foute man thuiskomt?
‘Wij waren dolblij voor onze dochter toen ze ons belde dat ze de ware was tegengekomen. Tot over haar oren verliefd en in de zevende hemel dat ze eindelijk haar prins op het witte paard had gevonden – ze was toen al een jaar of vier single -, zou ze snel langskomen om hem voor te stellen. Hij was wel wat ouder, zei ze er vlug achteraan. Maar wat maakte leeftijd uit als je je soulmate had ontmoet?
Die paar jaar bleek het understatement van de eeuw. Zij was 32 en hij 59. Zij droomde er nog van om moeder te worden, zijn oudste dochter was twee jaar ouder dan onze dochter. Hij was qua werk aan het afbouwen, zij stond aan het begin van haar carrière. We zeiden het niet tegen haar omdat we wisten dat het niets zou uithalen om haar te waarschuwen.
Ze zou zeggen dat we het niet begrepen, dat we ons niet ongerust moesten maken en dat ze echt wel wist wat ze deed.
Ik begreep nog wel wat ze in hem zag. Een boom van een vent, charmant, interessant, succesvol, slim. Mijn man zei later dat zijn nekhaartjes overeind waren gaan staan toen hij over de drempel zag stappen. Ik hoopte dat mijn man het mis had. Dat hoopte ik nog meer toen onze dochter ons een paar maanden na de kennismaking door het dolle van blijdschap kwam vertellen dat hij haar had gevraagd om bij hem te komen wonen.
Maar mijn man had zich niet vergist. Nadat onze dochter haar appartement had verkocht en haar baan had opgezegd om een andere baan in haar nieuwe stad te zoeken, hoorden we steeds minder van haar en we voelden op onze klompen aan wat dat betekende. De weinige keren dat we haar nog aan de telefoon kregen was het spitsroede lopen om niet te veel te vragen en vooral niet te veel te zeggen, want we waren als de dood dat we haar alleen maar nog verder van ons zouden verwijderen.
Na bijna drie jaar kwam ze thuis. Alleen. Ze brak pas toen ik haar vastpakte en tegen haar zei dat ze zich hier, bij ons, echt niet groot hoefde te houden en dat we er gewoon als altijd voor haar waren. De eerste keer dat hij niet thuis was gekomen was, zei ze snikkend, was al heel snel na haar verhuizing. Die eerste keer was ze nog wel boos geworden, maar na verloop van tijd had ze geleerd om haar mond te houden. Hij had weliswaar nooit fysiek geweld gebruikt, maar wat was erger? Als haar reactie hem niet aanstond zweeg hij haar dood en dat trok ze niet. Eerst een dag, tegenwoordig hield hij met gemak een week zijn kaken stijf op elkaar. Als hij dan weer tegen haar praatte was het om haar duidelijk te maken dat ‘daar het gat van de deur was als het haar niet beviel’. Telkens als ze eindelijk alle moed had verzameld om haar koffer te pakken liet hij zich weer van zijn beste kant zien – de man waar ze als een blok voor was gevallen. Ze had al heel lang heel goed geweten dat hij niet klopte, dat dit niet klopte, maar ze wilde er niet aan dat ze haar leven voor niets had opgegeven voor wat één grote leugen bleek. Dat besef was zo pijnlijk geweest dat ze het steeds had weggestopt. Net zo lang totdat het niet meer ging.
Mijn man is met haar meegegaan om haar spullen bij hem weg te halen. Daarna is ze weer thuis komen wonen. Ze is nu 37. Onlangs vond ze eindelijk weer een appartement.
Weliswaar kleiner dan het appartement dat ze destijds verkocht, maar in de veranderde woningmarkt al heel wat. Haar vriendinnen van toen hebben nu allemaal gezinnen. Het contact is veranderd. Over haar kinderwens horen we haar niet meer en in de liefde zegt ze niet meer te geloven. Alleen met haar baan is ze écht blij. En met ons. Omdat ze het zonder ons niet gered zou hebben, zegt ze.
Wij kunnen ons niet voorstellen dat er ouders zijn die hun kind laten vallen. Voor ons was het altijd ‘het maakt niet uit wat er gebeurt in je leven, onze deur zal altijd openstaan.’
Elise’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
