Er is iets tussen mij en de Delta. En dan bedoel ik niet de Deltawerken. Natuurlijk, ben heel dankbaar voor die giga-klus die hier verzet is, anders las je nu alleen maar blub, blub, blub. Nee, ik bedoel de Bluesdelta in Tennessee (USA).
Ik dacht al dat ik het daar heel leuk vond omdat ik er steeds naar terug wil, maar vorig jaar kwam ik er weer en ontdekte ik dat het niet zomaar alleen maar leuk is. Uiteraard spoedde ik me na aankomst zo snel mogelijk naar BB King’s Bluesclub op 143 Beale Street. Ik zat nog niet aan de bar voor het podium, of er liep ineens een traantje over mijn wang. Soort omgekeerde heimwee. Thuiskomen heet dat geloof ik? Beetje ingewikkeld als je eigenlijk in Nederland woont. Die muziek, dat sfeertje, die swingende mensen. Heerlijk! En trouwens ook de hapjes daar. Oeffff zo lekker. Zeker in het kader van mijn nieuwe tegenbeweging BFF heel erg belangrijk om dat ook even te vermelden. Ze hebben daar verrukkelijke fried dill pickles. Dat zijn in een beslagje van bloem, eieren, melk, zout en peper gefrituurde augurkenschijfjes. En daar hebben ze van die augurken die met veel dille ingemaakt zijn. Weet niet of je die hier ook kunt krijgen, ik zal er eens achteraan gaan. Lekkere romige mayo-dipsaus met verse kruiden erbij en je zit helemaal in de groove. Ik ga nu boeken. BFF in Memhphis. Mjam.
