Ben ik nou een slechte moeder?
Die vraag hield me de hele vakantie bezig.
Maanden keek ik ernaar uit en telde ik haast de dagen dat we in de auto zouden stappen. Meneer en ik zouden drie hele weken op vakantie gaan. Met z’n tweeën, dus zonder kinderen. We hadden het uiteraard wel aan ze gevraagd, of ze het leuk zouden vinden om met ons mee te gaan. Want een vakantie op kosten van Pa en Moe, daar zeg je geen nee tegen, toch? Nou die van ons wel hoor. Ze hadden het te druk.
Dat zorgde voor wat extra butsen op mijn moederhart. Hoezo hadden ze het te druk? Vonden ze het niet gezellig dan? Met z’n vieren in de auto op weg naar een zinderende zon? Samen eten, zwemmen, stadje kijken, lummelen? Herinneringen ophalen aan vakanties van lang geleden? Maar ze waren onverbiddelijk.
Tot ze een paar dagen voor vertrek opeens wel zin bleken te hebben om mee te gaan, want drie weken zonder ons vonden ze ‘best wel lang’. Maar we hadden alles al geregeld en geboekt voor twee, dus er was geen plek. We zouden op een boot en naar de opera. We hadden een leuk hotelletje en een veel te krap appartementje. Dus zei ik met bloedend hart dat het niet meer kon. Jammerdebammer, alleen baalde ik er wel heel erg van.
Eventjes maar hoor, want hoe fijn was het dat er geen gekibbel achterin was over wie er aan de oplader van de telefoon mocht. Dat je net weer doorreed na een pitstop en er eentje toch weer naar de wc moest. Dat er toch geen twee eenpersoonsbedden waren waardoor ze een bed moesten delen. En dat de een zo onrustig slaapt waardoor de ander steeds wakker werd. Geen gezeur over wat we wel of niet gaan eten en hoezo moeten we boodschappen doen? Of ze nu ook weer dat zoveelste kerkje, schilderij of stadje moesten bekijken. En vooral dat je gewoon helemaal je eigen tijd in kan delen. Niks wachten tot ze ein-de-lijk opstaan en douchen zodat we iets kunnen ondernemen.
Het hield me de hele vakantie bezig, want volgens mij vond ik het eigenlijk wel lekker dat ze er niet bij waren. Geloof me, ik ben echt hartstikke dol om mijn kinderen en ik had nooit gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar drie weken zonder rekening te hoeven houden met mijn kroost was gewoon geweldig. Maakt dat me een slechte moeder?
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
