Ben ik de enige of heb jij er ook al last van?
Ik zou m’n telefoon voor geen goud willen missen, maar ik heb er wel iets raars door opgelopen.
Dat hele internet. Af en toe komt het me de neus uit en zou ik terug willen in de tijd. Toen je gewoon op zoek kon naar een papiertje met notities in plaats van uren in de wachtrij te moeten hangen en allerlei stomme ‘muziekjes’ te moeten aanhoren om hulp te krijgen met zoeken. En als je dan even naar de wc bent, dat de hulp-chat dan afgebroken is omdat je ‘te lang’ niet gereageerd hebt. Wat ik laatst meemaakte, dat het bedrijf waar ik mijn e-mailadres heb gekocht ineens de hele boel naar een andere host ging transporteren en bij ‘slechts’ een procent van de klanten de mails verdwenen waren. Dat waren er maar een stuk of duizend vertelden ze, dus dat viel erg mee. Ben een dikke week bezig geweest om de boel weer terug te krijgen.
Maar ach
Het is natuurlijk ook ontzettend handig, dat ik binnen een minuut weet dat dat gekrijs in de tuin ’s nachts van een ransuil komt, of dat ik in Italië heel veel complimenten krijg omdat ik zo goed Italiaans spreek, dankzij de Duolingo-app, waar ik al bijna twee jaar trouw elke dag in oefen. En dat ik even snel iets online kan bestellen of via Instagram mee kan leven met vriendin Margreet die twee maanden aan het wandelen is in Japan. Als ik wakker word zit haar wandeldag er zo ongeveer op. Ook dat ik vroeger in de trein weleens dacht: hing hier maar een telefoon, dan kon ik bellen dat ik vertraging heb; die telefoon zit nu gewoon in je zak. Of dat ik een foto kan maken van een tekst op een verpakking en die kan vergroten om hem te lezen. Want hallo jongens, niet iedereen blijft eeuwig drieëntwintig, ogen gaan toch een beetje achteruit, daar helpt zelfs de beste bril niet aan. Een telefoon dus wel. Enfin, eindeloos veel redenen waarom ik uiteindelijk liever niet terug zou willen naar de telefoon in de gang.
.
Ware het niet dat ik laatst ontdekte dat ik een merkwaardige afwijking heb opgelopen door die telefoon. En nou ben ik benieuwd of er iemand onder mijn lezers is die dat ook weleens heeft gehad. Niet voor de eerste keer betrapte ik mezelf er laatst namelijk op, dat ik in een kookboek met de toppen van m’n duim, wijsvinger en middelvinger probeerde een foto te vergoten om te kijken wat dat voor gele sliertjes waren die daar op dat gerecht lagen.
Nou jaaaa
Je houdt er dus toch een tik aan over, aan die moderne telefoonfratsen. Ik hoor het wel even als ik lotgenoten heb hè? Fijne week!
Liefs van Franska
Door: Franska
