Beetje hardleers ben ik misschien wel
Of zou je het anders moeten noemen? Misschien heb ik gewoon bepaalde voorkeuren waarbij ik me goed voel. Totdat ik ineens ergens dit las:
‘Dress like you want to be treated.’ Ik heb het er zelf ook al eens over gehad hier. Dat ik altijd (als het enigszins kan), tot in de puntjes verzorgd naar bijvoorbeeld een afspraak in een ziekenhuis ga. Omdat ik toch de indruk heb dat je serieuzer genomen wordt als je er netjes uitziet. Kreeg er toen nogal wat commentaar op, vooral omdat men vond dat ‘het niet zou moeten mogen’ en daar hebben ze natuurlijk helemaal gelijk in, maar ja… ik merk toch echt dat het werkt.
En nu las ik dus dit. Werd ik er nog eens in bevestigd. Uiteraard lees ik bij voorkeur dingen die bevestigen wat ik al dacht. Wie niet? Een hele tijd geleden heeft iemand eens tegen me gezegd dat ik beter eens wat meer wit kon gaan dragen dan al dat zwart. Dat ik dan een stuk minder hard over zou komen. En toen ik die quote las en regelmatig dat hoofd met die donkere bril van mezelf terug zag komen op Franska.nl kreeg ik ineens de geest. Ik moest een andere bril. Want dat ziet er best streng uit, zo’n groot donker montuur.
En wil ik streng behandeld worden? Liever niet natuurlijk. Dat ik het zelf eigenlijk best grappig vind, zo’n ouderwetse donkere-rand-bril, daar schiet ik niks mee op. Anderen zien het nu eenmaal anders. En anderen zien jou vaker dan dat jij jezelf ziet. Daarbij heb ik van nature al een beetje een boos gezicht, met van die mondhoeken die in de ruststand naar beneden hangen. Kan ik niets aan doen. Mee geboren. Kijk maar:
Je hebt ook mensen die met een glimlach geboren worden, de bofkonten. Jammer maar helaas, ik niet. Dus zo’n strenge bril en hangende mondhoeken is nogal dubbelop. Je hoort het al, ik ben lekker bezig mezelf te overtuigen. Ik ging dus op zoek. Om te beginnen naar een bril die m’n gezicht minder hard maakt. Ik had er wel al eentje, een transparant model in heel zacht groen. Het leuke is dat ie helemaal niet zo duur was, want ik heb hem van ‘mijn leesbril’:
Kwam vorige week m’n Finse vriendin langs, liet ze een foto van haar zoon zien. Hij liep ook altijd met zo’n dikke zwarte bril, net als ik. Ineens heeft ie er nu eentje in transparant roze. ‘Wow,’ zei ik, ‘dat lijkt me ook wel wat voor mij.’ Vriendin: ‘Heel mooi want it is blending with the colour of your face.’ Heeft ze natuurlijk hartstikke gelijk in. Alleen die bril van haar zoon heeft wel even een montuurtje van driehonderdzestig euro. Alleen het montuurtje al hè? Eerst maar weer eens testen met een leesbril. Want het mag echt wel wat vriendelijker, dat hoofd van mij.
Ben ik lekker snel achter hè?
Ach, een mensch is nooit te oud om te leren. Ik ga nu ook die lichte nude-tint (of is het koraal?) of deze of… deze bestellen. Misschien eerst even alle drie op proef. Kijken of zoiets me staat. En dan knopen hakken.
Dus je bent gewaarschuwd. Als je binnenkort iemand ziet die verdacht veel op mij lijkt en er een stuk vriendelijker uitziet… stink er niet in. Ik ben het toch gewoon zelf ;-)
Door: Franska
