Apekolerige aanstelleritis wat mij betreft
En ja, het zal vast wel mijn leeftijd zijn die hier opspeelt.
Op de site van RTL Nieuws stuit ik op een bericht met de kop ‘Monica Geuze emotioneel door vierde verjaardag dochtertje’ – voor wie zich net als ik afvraagt wie Monica Geuze ook alweer is, dat is een Nederlandse vlogger, auteur, presentatrice en voormalig dj van 27 met alleen al op Instagram 1,4 miljoen volgers.
Mijn eerste gedachte is dat er iets met dit dochtertje aan de hand is want waarom zou een moeder het ‘mentaal best zwaar hebben’ op de vooravond van haar dochtertjes vierde verjaardag? Gelukkig valt het bij nader inzien allemaal reuze mee en draait het in dit bericht niet eens om het kindje maar om Monica zelf die zegt heel erg ‘EMOOO’ te zijn nu het moment gekomen is dat ze haar kindje ‘voor de allerlaatste keer ooit als 3-jarige op bed moet leggen’.
Natuurlijk is het mijn leeftijd die nu opspeelt. Natuurlijk zijn het mijn levenslessen die in de weg gaan zitten bij dit soort apekolerige aanstelleritis. En natuurlijk hoop ik maar dat al die 1,4 miljoen, ongetwijfeld nog fris en fruitige volgers, niet gaan geloven dat we het hier over de echte problemen in de wereld hebben. Net zoals ik hoop dat al die 1,4 miljoen volgers alsjeblieft geen voorbeeld willen nemen aan Monica’s uiterlijk waar naar haar zeggen al heel wat aan gesleuteld is omdat ze niet vies is van een cosmetische ingreep hier en daar – fillers in lippen, jukbeenderen en kaaklijn en niet te vergeten botox in voorhoofd en oksels – dit laatste om gegarandeerd zweetplekvrij de zomer door te komen.
Ga jij maar eens op zoek naar de verschillen tussen Monica Geuze en Sylvie Meis, om maar eens een dwarsstraat te noemen. Veel emoties zul je er sowieso niet in kunnen ontdekken. Vandaar dat Monica er ook helemaal niet ‘EMOOO’ uitziet op de selfie die ze bij het rampspoedbericht van haar driejarige heeft geplaatst.
Maar ik zei het al: het is mijn leeftijd die nu opspeelt. En het zijn mijn levenslessen die in de weg gaan zitten omdat ik ze geen van alle cadeau kreeg. Ze staan als het ware in mijn gezicht gegriefd en dat wil ik graag zo houden ook.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
