‘Uit niets blijkt dat wij zijn prioriteit waren.’
‘Sinds mijn vaders overlijden ben ik vooral erg boos op hem. Te boos om aan rouwen toe te komen, want mijn verdriet zit ‘m tot nu toe vooral in hoe hij mij en mijn zus heeft achtergelaten en niet om het feit dat hij ons op nog best wel jonge leeftijd heel plotseling ontviel. Mamma overleed toen ik nog studeerde, nu zowat twintig jaar geleden. Om haar heb ik heel veel verdriet gehad – nog steeds kan ik haar bij vlagen missen. Wat destijds ook niet hielp is dat mijn vader zich binnen no time liet inpakken door een vrouw uit het dorp en dat hij anderhalf jaar na mijn moeders overlijden met haar samenwoonde en deed alsof er nooit een leven met mamma was geweest. Mijn zus en ik hebben nooit veel met zijn nieuwe vrouw opgehad. Het was altijd overduidelijk – en eerlijk gezegd ook best begrijpelijk – dat zij haar eigen kinderen veel hoger had zitten dan ons.
Een paar jaar geleden heb ik het aangedurfd om het met mijn vader te hebben over de verdeling van zijn kapitaal – hetgeen nogal veel is – in het geval hij zou komen te overlijden. Hij zei toen dat hij voor mijn zus en mij en voor zijn vrouw ieder een derde deel had bedacht. Toen we vlak na zijn overlijden werden geconfronteerde met zijn testament was die verdeling toch wel wat anders en zoals het er nu voor staat gaat de helft naar haar en moeten mijn zus en ik het met 25 procent stellen.
Het gaat me er niet om dat wat hij me nalaat niet genoeg zou zijn, want het is nog steeds een behoorlijk bedrag. Waar het me om gaat is dat hij niet eerlijk is geweest over zijn intenties toen ik hem ernaar vroeg en wat me nog meer dwarszit is dat zijn eigen kinderen blijkbaar minder prioriteit voor hem hadden dan zij. Als je bedenkt dat zij van haar ouders ook een behoorlijke som heeft geërfd en er toch al warmpjes bijzat, is het nog minder te begrijpen waarom hij deze verdeling maakte. Haar twee kinderen zullen straks na haar overlijden zoveel erven dat ze zich nooit meer zorgen hoeven te maken. Zij zitten nu met hun moeder in het huis waar wij ooit met onze moeder zaten. Voor mijn gevoel hoort het niet zoals het nu is gelopen. Voor mijn gevoel hadden wij beter verdiend en dan bedoel ik niet in de laatste plaats zijn respect.’
Annemaries naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
