Arm en Afro-Amerikaans, het is geen gouden kruiwagen om in de modewereld te belanden.
Die werd in die tijd geregeerd door witte mensen die bijna allemaal van zeer goede komaf waren. In The Chiffon Trenches schreef Leon Talley over discriminatie en over de hobbelige weg die hij moest afleggen om het te schoppen tot editor at large van Vogue USA, jurylid van America’s Next Top Model, hoofdredacteur van W in Parijs en ga zo maar door.
Gouden lessen in stijl kreeg hij van twee vrouwen. De een: zijn oma, straatarm, de ander: Diana Vreeland, steenrijk. Toch met dezelfde liefde voor stijl en smaak. Waar hij met zijn grootmoeder de vloer moest boenen en waxen met Johnsons, kwamen er bij Diana Vreeland elke zaterdag mannen om haar boeken weer op volgorde te zetten en af te stoffen.
Liefde voor detail, maar vooral schoon en proper zijn. ‘Mijn grootmoeder heeft nog nooit haar haren gewassen, dat deed de kapper. Ze zag er altijd tot in de puntjes verzorgd uit. Ze kocht weinig, maar dan wel de beste schoenen die bij ons in Durham te vinden waren. En áls ze op reis ging, pakte ze haar koffers laag voor laag in met tussen haar kleding tissuepapier dat ze bij een chic warenhuis haalde.’
Diana Vreeland was zijn ‘bladenmoeder’, die zich over deze jongen ontfermde. Dat zij de zolen van haar schoenen liet poetsen en haar bankbiljetten liet strijken vond André het toppunt van verfijning en elegantie. Die lessen liet hij voortleven in de bladen waar hij voor werkte. Hij bewoog zich in de Champions League van klasse en stijl en kon daar al die jaren volharden door de lessen die hij kreeg van deze twee vrouwen. Het kon altijd schoner, beter en verfijnder.
Ik heb André Leon Talley vaak mogen bewonderen. Voor mij voelde het alsof de personages uit een soapopera bij elkaar kwamen op een huwelijk aan het einde van een tv-seizoen. Tijdens Fashion Week had ik al mijn personages in één shot. André Leon Talley, Grace Coddington, Anna Wintour en Carine Roitfeld. Zijn dood voelt als het begin van het einde van een tijdperk. Gelukkig leeft zijn opvoeding voort en heeft hij gezorgd voor een ontzettende stap voorwaarts, waarbij iedereen in modeland kan werken. Zijn hoogtepunt: de Vogue waar Beyoncé op de cover stond en die volledig door mensen van kleur was gemaakt, en het aanstellen van Edward Enninful, een zwarte man als hoofdredacteur van de Britse Vogue. En elke keer als ik mijn bemodderde laarsjes na een wandeling met de hond onder de kraan houd of een bankbriefje uit de kreukels vouw (strijken gaat me iets te ver) zal ik even aan André Leon Talley denken.
Dat hij moge rusten in vrede.
Door: May-Britt Mobach
