Altijd nog een beetje heimwee….
Zo’n 35 jaar geleden verhuisde ik voor de liefde vanuit Eindhoven naar Bergen op Zoom. Van Oost-naar West-Brabant dus.
Man, man, man, wat heb ik me daar een heimwee gehad. Ik kende er niemand, verdwaalde als ik naar de supermarkt moest en kon spontaan in huilen uitbarsten als het op tv over Eindhoven ging.
Gelukkig had ik heel lieve buren, dat hielp een stuk. Ik kreeg werk, kinderen, leerde steeds meer mensen kennen en voelde me uiteindelijk helemaal thuis. Bergen op Zoom is een prachtig vestingstadje aan het water, met veel bossen en heide in de omgeving. Een heerlijke plek om te wonen en ik roep altijd dat ik hier nooit meer weg wil. En toch…
Als ik plots iemand uit Oost-Brabant hoor praten, dan voelt het even alsof ik weer ‘thuis’ ben. Een heel klein greintje heimwee zit er nog steeds. Op momenten dat ik even niks te doen heb zoek ik op Funda alvast een huis uit voor als ik de Staatsloterij win (niet lachen; iemand moet ‘m toch winnen en je kunt maar beter voorbereid zijn). Ik wil een klein huisje met een grote tuin, ergens in een Brabants dorpje. Waar mensen het hebben over ‘ons mam en ons pap’, waar tafelkleden rood-geblokt zijn en de kroegen bruin en altijd keigezellig. Ik heb een lichte voorkeur voor het dorpje Esch, waar mijn peetoom en peettante vroeger een café hadden.
Romantiseer ik mijn geboortestreek nou? Waarschijnlijk. Wat er vroeger was, vind ik er natuurlijk nooit meer terug. Mijn ouders leven niet meer, contact met neven en nichten is er amper nog, we zien elkaar alleen op begrafenissen en de laatste is (gelukkig) alweer tien jaar geleden. Het café van mijn oom en tante is een pannenkoekenhuis geworden en de meeste vrienden die ik daar in de buurt had zijn ook verhuisd of ons contact is allang verwaterd.
Maar toch…Als ik mijn ogen dichtdoe, zie ik mezelf er zo wonen. Zonder stress, met als enige taak een column voor Franska schrijven, wat in de tuin rommelen en boodschappen doen bij de plaatselijke bakker en slager. Het huis heb ik al uitgezocht; als het de tiende gaat gebeuren, ben ik er klaar voor. Een mens mag dromen, toch?
Door: Redactie Franska.nl
