Alsof ik iedere keer weer examen moet doen
Danique woont sinds een jaar samen met haar vriend Joost en zijn kinderen. Maar zijn ex kan daar maar moeilijk mee omgaan.
‘Joost en ik zitten aan het einde van de vrijdagavond samen op de bank met een glas wijn als ik zijn telefoon hoor gaan. Geïrriteerd kijkt hij naar het scherm als hij ziet dat zijn ex Irma hem probeert te bellen. Zuchtend drukt hij het gesprek weg en gooit zijn telefoon naast zich neer.
‘Ik word toch zo moe van die vrouw,’ hoor ik hem zeggen. ‘Wanneer accepteert ze nou eens dat jij de stiefmoeder van de jongens bent?’ Vragend kijk ik hem aan. Blijkbaar heeft Irma voor de zoveelste keer commentaar op mij.
Joost en ik kregen een relatie toen hij net een jaar weer alleen was. Ik ben dus niet de oorzaak van zijn scheiding geweest. Natuurlijk wist ik niet waar ik aan begon, een gescheiden man met twee jongetjes van acht en tien. Maar ik was nu eenmaal zo verschrikkelijk verliefd op hem. In het belang van de kinderen hebben we het heel rustig aan gedaan om hen aan de nieuwe situatie en aan mij te laten wennen.
Vanaf het allereerste moment was ik gek op die mannetjes. En zij op mij, dat durf ik best te zeggen. We hebben heel veel lol met elkaar en ze beschouwen me een beetje als hun tante. Niet als hun moeder en dat wil ik ook niet. Ze hebben al een moeder. Hoewel Irma dat blijkbaar heel anders ziet.
Want hoe ik mijn best ook doe, er is altijd wel weer commentaar. Na iedere week dat de jongens bij ons zijn geweest krijgt Joost op de wisseldag een waslijst aan dingen te horen die ik niet goed zou hebben gedaan. Natuurlijk vertellen de jongens aan hun moeder hoe ze het bij ons die week gehad hebben. Maar in plaats van naar ze te luisteren hoort ze die mannetje uit. Wat ze gegeten hebben. Hoe laat ze naar bed zijn gegaan of hoeveel tijd ze op de iPad mochten.
Als Joost zijn telefoon weer pakt ziet hij dat Irma hem geappt heeft. Het bericht staat weer vol met verwijten. Dat ik een slecht voorbeeld voor de jongens ben. Dat het belachelijk is dat ze van mij wel patat en knakworst mogen eten. Dat ik ze veel te laat naar bed breng en dat zij daardoor rest van de week met de gebakken peren zit omdat de jongens oververmoeid en strontvervelend zijn. Alsof ik dat allemaal in mijn eentje doe, zonder Joost.
Die vrouw kent me niet eens. We hebben elkaar heus weleens gesproken, bij het halen en brengen van de jongens. Dan kan ik natuurlijk niet om haar heen. Maar ik wil geen discussies met Irma voeren waar die mannetjes bij zijn. En het gaat me ook niet echt aan, want ik ben niet de moeder van de jongetjes, dat is zij.
Maar Joost is wel hun vader. En die doet het nu eenmaal anders dan Irma. Ze zijn toch niet voor niks gescheiden? Joost zegt dat ik me er niets van aan moet trekken en denkt dat zijn ex gewoon jaloers is. Ze had blijkbaar gehoopt op een boze stiefmoeder en nu baalt ze dat de jongens de nieuwe vriendin van hun vader hartstikke leuk vinden.
Hoewel ik wel beter zou moeten weten baal ik er toch van. Want nu voelt het alsof ik iedere keer weer opnieuw examen moet doen en ik nooit met een voldoende kan slagen…’
Door: Danique
