Als ze dít nou eens zouden uitvinden…
Dan ben ik gered.
Misschien is het al wel 100 keer gebeurd. Wellicht vaker. En ik krijg er elke keer weer ontzettend veel stress van. Mijn autosleutel kwijtraken. Ik heb er al speciaal zo’n grote, bungelende sleutelhanger aan vastgeknoopt met het idee: dan raak ik hem tenminste niet meer kwijt.
Gelukkig vind ik hem meestal dezelfde dag weer terug. Dan zit hij toevallig in een andere handtas of is hij op de grond gevallen. Maar ditmaal is het anders. Ik ben mijn sleutel al… hou je vast… twee weken kwijt!
En natuurlijk heb ik een reservesleutel
Alleen is dat echt zo’n sleutel, niks geen automatisch bliepknopje waarmee ik mijn auto in elke willekeurige garage kan terugvinden. Want ja, heel eerlijk, raak ik naast mijn autosleutel ook weleens mijn auto zelf kwijt. Laatst nog. Ik had mijn auto geparkeerd in Amsterdam in een grote parkeergarage. ’s Morgens had ik haast, dus kwakte ik snel mijn auto in een vak. Gauw keek ik nog op de muur: A.2.2. Onthouden! zei ik nog tegen mezelf.
Na een lange dag kwam ik ’s avonds weer in de garage, maar nergens stond A22
Vermoeid hobbelde ik door de ietwat lugubere parkeergarage. Waar de F* is A22? Zwaar gefrustreerd op de bordjes loerend, omdat het maar tot A18 ging. Ik begreep er niks van. Ondertussen bleef ik natuurlijk driftig mijn sleutel indrukken. Na een tijdje hoorde ik in de verte mijn autobliepje. Ondanks dat ik nog steeds niet begreep hoe mijn auto dáár terecht was gekomen, voelde ik me zielsgelukkig. Eenmaal bij de auto kijk ik omhoog naar het bordje. Pfff, slimmerd, het is geen A22, het 2.2! Zucht… Dankjewel autosleutel.
Maar nu valt er dus niks te bliepen
En loop ik met een zware, on-sexy sleutel naar mijn auto om hem handmatig open te maken. Nou is mijn auto al een wat ouder beestje, maar nu voelt het helemaal zo bejaard. Ook is het verrekte onhandig om met twee volle boodschappentassen in de zeikregen je achterklep open te krijgen.
Los van al dit gemiep is er natuurlijk nog een praktische onhandigheid. Als ik deze autosleutel óók nog eens kwijtraak heb ik echt een probleem. Dus heb ik voor aankomend weekend twee dingen met koeienletters op mijn to do list gezet.
1) Een speciaal haakje in mijn muur monteren waar ik vanaf nu ALTIJD mijn autosleutel aan ophang
2) Het hele huis en omstreken op z’n kop zetten om mijn elektrische autosleutel terug te vinden
En, deze staat tussen haakjes:
(punt 3: mocht ik mijn sleutel niet kunnen vinden, dan een nieuwe elektrische sleutel laten maken. Ik kan het toch echt niet aan om bliep-loos door het leven te gaan.)
En dan voor de zekerheid een oproep aan de wandelende, technische wonderkinderen op deze planeet
Ik kan voorzorgsmaatregelen nemen tot ik een ons weeg, maar ik wéét dat dit me nog een keer gaat gebeuren. Wat als mijn technische medemens nou eens een sleutel uitvindt die ik gewoon op kan bellen? Of… bestaat zoiets al? Vertel het me alsjeblieft! Dan ben ik gered.
