Even het nieuws doornemen
Waar vorige week een schrikgolf van eerlijkheid over ons land vloog, was dit de week van verwondering.
Het nieuws stond bol van zaken waar je verstand niet zozeer van stilstond, als wel dat je het gevoel had dat gewoon nadenken volstrekt ontoereikend was.
Natuurlijk bedoel ik vooral de schietpartij op de Robb-school in Texas. En nee, niet die massamoord zelf, helaas is dat bijna letterlijk aan de orde van de dag in de Verenigde Staten. Ik bedoel de omstandigheden en de reacties. Texas heeft de strengste abortuswet van alle staten, als een spermatozoïde het luchtruim kiest (of een ander ruim) dan valt het zaadje gelijk onder de noemer ‘sacred life’. Maar als een zaadje eenmaal een eitje gevonden heeft om te bevruchten en een kindje ter wereld komt, dan vindt men het daar geen probleem als er op dat kind geschoten wordt.
De leider van de Republikeinen wist de oplossing: op elke school een aantal zwaarbewapende agenten. Waarom overigens niet meteen wapens aan de kinderen zelf geven, leuk voor nieuwe spelletjes in de pauze.
‘Je moet de achterdeur ook niet openlaten!’ adviseerde een andere vooraanstaande Republikein. Hij had gelukkig nooit gehoord van (touwtje-uit-de-brievenbus) Jan Terlouw.
Voorbeelden genoeg deze week waarbij je beseft dat je verstandelijke vermogens tekortschieten. Rusland heeft een wraaklijst gepubliceerd van Amerikanen die niet langer welkom zijn in Rusland. Op die lijst natuurlijk ook oud-presidentskandidaat John McCain, uitgesproken anti-Russisch. Dat McCain in 2018 is overleden, was de zorgvuldige Russen ontgaan.
Schiphol deed ook een duit in het zakje onbegrijpelijke zaken: de luchthaven adviseerde reizigers heel vroeg te komen vanwege de drukte bij de douane, vervolgens gaven zij reizigers die heel vroeg kwamen de schuld van diezelfde drukte.
Wat onbegrijpelijk lijkt, maar helemaal niet is, is het feit dat Boris Johnson zelfs na 126 boetes niet hoeft af te treden. Hij trekt namelijk ondanks alles – of misschien wel dankzij zijn clownsgedrag – veel kiezers. En hij is lang niet de gekste in die regering. Ik hoorde en zag van de week de Engelse minister van Sociale Zaken zeggen: ‘Als mensen de boodschappen niet meer kunnen betalen, dan moeten zij een baan zoeken die beter betaalt.’
Wat voor mij persoonlijk ook valt onder de noemer onbegrijpelijke zaken is de vraag of ik wel ‘woke’ genoeg ben.
Allereerst is daar het probleem dat ik niet zeker weet wat woke inhoudt, maar ik heb me voorgenomen toch mijn best te doen. Van de week liep ik daardoor tegen een aantal bijzondere problemen aan. In een restaurant vroeg ik of er voor mij een toilet was. ‘Rechtsaf de gang in, daar zijn twee toiletten.’, was het antwoord.
‘Ja, maar op beide deuren staat ‘Genderneutraal’ en ik ben zelf niet genderneutraal, en nou weet ik het niet meer.’ Het werd geen goed gesprek.
En mag ik wel genieten van de scheidingsperikelen van Johnny Depp en Amber Heard?
Details als dat Amber heeft gepoept in bed en nog wel aan de kant van Johnny (stront aan de knikker dus), daar kan ik niet genoeg van krijgen.
Maar als je woke wilt zijn, mag je daar dan om glimlachen en grapjes over maken? Het zijn moeilijke tijden voor me.
