Alles voor Harry Styles
Mijn vijftienjarige dochter en ik zitten aan tafel, we eten nog even iets voordat we zo samen naar de film gaan en bespreken onze tactiek hoe we straks de bioscoop binnen moeten zien te komen.
De kaartjes voor Don’t worry darling heb ik al online gekocht. Het is een film met de leeftijdsgrens van zestien jaar. Nu gaat mijn dochter vaker met me naar een film waar deze leeftijdskeuring officieel aan vasthangt en we zijn altijd zonder enig probleem binnengekomen. Niet omdat mijn dochter er ouder uitziet dan ze is maar omdat het de ouvreuses (ik moest deze bijna vergeten naam voor zo’n persoon die de kaartjes controleert ook even opzoeken hoor) geen bal kan schelen. Dat is in het geval van Don’t worry darling een ander verhaal en dat komt weer omdat Harry Styles erin speelt, hét sekssymbool waar de helft van de wereldbevolking het warm van krijgt. Het zijn vooral meisjes onder de zestien die idolaat zijn van dit smakelijke popidool dat, laten we eerlijk zijn, ook een onweerstaanbaar charisma, een zinnenprikkelende glimlach en een goddelijk lichaam heeft. Om al die dweepzieke jonge meisjes te weren uit de bioscoop wordt de leeftijdsgrens in het hele land uitzonderlijk goed gehandhaafd. Ik las het al in de krant maar mijn dochter ondervond het eerder deze maand ook zelf aan den lijve. Ze was met haar partner in crime, die net als zij nogal dol is op Harry Styles, naar de grootste bioscoop van de stad geweest. Maar na vertoon van hun tickets werden de vriendinnen onverbiddelijk de zaal uit gestuurd toen ze geen passend identiteitsbewijs konden tonen. De dag daarop probeerden de twee het met wat extra mascara opnieuw, in een kleiner filmhuis, dit keer met succes. Wild enthousiast was mijn kind thuisgekomen. Het was een steengoede film, de acteerprestaties van Harry waren lang niet zo slecht als de recensies je wilden laten geloven en de styling was een lust voor het oog, ze wist zeker dat ik dat ook zou vinden.
Dus zouden we samen nog een keer gaan.
Mijn dochter stelt me tijdens het eten gerust, ze weet zeker dat we binnenkomen want ze heeft wat gesleuteld aan haar ID. Ze heeft een 2 en een 6 verwisseld, waardoor er nu niet 2 11 2006 maar 6 11 2002 staat en ze dus voor een twintigjarige door moet gaan. Dat lijkt me een ongeloofwaardige gedaanteverwisseling maar alla, alles voor Harry Styles.
Onderweg bedenk ik dat ik een aantal jaar terug, bij mijn oudste, in alle staten zou zijn geweest als ik erachter was gekomen dat hij zijn ID vervalst had. Dat zou hij echt alleen doen om er voor zijn achttiende alcohol mee te kunnen kopen en daar was ik destijds nogal streng op. Met mijn jongste is alles anders. Waarschijnlijk omdat ik inmiddels gepokt en gemazeld ben door de puberstreken van haar broers en daarmee ook wat illusies armer. Onder de achttien drinken de meeste jongeren nu eenmaal weleens, met of zonder vervalst identiteitsbewijs, die werkelijkheid is heus tot me doorgedrongen. Boven alles vind ik de toewijding en het doorzettingsvermogen van mijn dochter eigenlijk indrukwekkend.
Ze had dat in het geval van Harry Styles al eerder bewezen door deze zomer een kaartje te bemachtigen voor zijn optreden in de Amsterdamse Ziggo Dome. Ze had er bijna 250 euro voor betaald, een achterlijk bedrag maar dat had ze tot op de laatste euro zelf verdiend met oppassen en serveren in een pizzeria. In haar uppie was ze naar het concert gegaan waar ze front row tussen al die andere joelende meiden de beste nacht van haar leven had beleefd. Dat ze zo doelgericht was kon me alleen maar met trots vervullen.
De ouvreuse vroeg uiteindelijk niet naar haar leeftijd en hand in hand genoten we van de spannende film en de ongelofelijk sexy Harry Styles. Over zijn acteerprestaties valt nog best een en ander te zeggen, maar dat deed er werkelijk helemaal niets meer toe. Ik had een fantastische avond met mijn lieve, slimme, inventieve dochter. En met Harry Styles.
