‘Alles deed ik vanuit liefde’
Ooit zagen we het helemaal voor ons: huis, man, kinderen. Een leuke baan. Geen overdreven wensen, maar het was een zonnig plaatje. Toen kwam HET ECHTE LEVEN…
Annemiek (51): ‘Mijn ex leerde ik kennen op kerstavond bij een gezamenlijke vriendin. Het klikte direct en het was binnen twee weken beklonken. Toen ik hem ontmoette, had ik alles voor elkaar. Mijn carrière liep als een trein, ik had mijn schaapjes op het droge en was aangesteld om het merk van een grote uitgeverij opnieuw in de markt te zetten. Maar na twee maanden heb ik die klus teruggegeven. Ik ben erg loyaal en merkte dat er in mijn hoofd geen ruimte was om op twee gebieden zo intens betrokken te zijn. Wat ik wilde was mijn relatie verder onderzoeken. Misschien was dat de eerste grens die ik ben overgegaan, maar ik voelde dat hij het waard was om mijn ambities voor bij te stellen. Twee jaar na onze ontmoeting trouwden we en op mijn veertigste kregen we samen een zoon.
Ik was erg onder de indruk van zijn openheid. In een relatie kun je heel erg om elkaar heen draaien en een rol aannemen, maar bij ons was dat niet zo. Op een bepaalde manier kwam ik thuis bij hem. We konden samen heerlijk bourgondisch genieten en relaxen op vakantie, maar we wisten ook van aanpakken. We waren echt een eenheid. Ja, vrienden konden zich weleens buitengesloten voelen, want hij eiste veel aandacht van mij op. Hij is een extraverte persoonlijkheid met een losse, impulsieve stijl. Dat vond ik juist fantastisch, want ik houd me doorgaans meer op de achtergrond.
Voor hem werd ik, denk ik, door al mijn keuzes voor ons gezin minder waard
Uiteindelijk denk ik dat ik te veel faciliterend bezig ben geweest. Ik deed het huishouden en zorgde voor onze zoon. Dat deed ik vanuit liefde, maar hij heeft dat anders geïnterpreteerd. Voor hem werd ik, denk ik, door al mijn keuzes voor ons gezin minder waard. Drie jaar geleden gaf hij er na twaalf jaar de brui aan. Zoals ik het begrepen heb, heb ik me in zijn ogen niet verder ontwikkeld. Hij was gevallen op die ‘topvrouw’. Ik was blij met een parttime baan, een fijne relatie en een mooi gezin. Dat ik toch nog op mijn veertigste een kind heb gekregen, is het grootste cadeau. Wel ben ik geleidelijk aan zoveel gaan geven dat ik over mijn grenzen ging. Ik was te erg gericht op hem en op het bedrijf dat hij wilde oprichten. Ik wist niet van opgeven, dat zit een beetje in mij. Ik ben heel trouw en een echte doorzetter.
Nu ben ik 51 jaar en weet ik het even niet meer. Mijn grootste uitdaging is de vraag: wat wil ik nu in mijn leven? Eerst was ik erg gefocust op werk, vervolgens op mijn relatie en kind. Nu sta ik weer voor een blanco bladzijde. Mijn uitdaging is om in een relatie bij mezelf te blijven. Hoe houd ik mijn eigen grens in de gaten? Met die vraag begin ik aan een nieuw hoofdstuk.’
Interview: Marijke Kolk
beeld:tumblr.com
Wil jij het verhaal over jouw echte leven ook (anoniem) met ons delen? Mail dan naar content@franska.nl.
