Stinkdag

 

Beatrijs: Saaai, vond ik het saai! Toen ik net van Amsterdam naar Rotterdam was verhuisd, dacht ik mijn eerste Koninginne – euh Koningsdag (die naamsverandering wil er maar niet in) in mijn nieuwe stad te vieren.

 

Maar in Rotterdam was er die dag he-le-maal NIETS georganiseerd. Liep ik daar in m’n oranje jurkje op mijn oranje hakken met m’n oranje bril te zoeken naar waar het gebeurde… Ik had al een kater al op de dag zelf.

 

Intussen schijnt er wel wat meer georganiseerd te worden. Maar ben ik weer naar de volgende stad verhuisd. En sindsdien zit ik braaf met m’n dochter op een kleedje in het park. Good old spulletjes te verkopen.

 

De makkelijkst te bereiken plekken waren allang bezet. De beste plekken ook

 

Vorig jaar waren we aan de late kant, uurtje of half zes ’s ochtends – voor de echte vrijmarktprofessional is dat uitslapen – en mijn man zette ons mét beheurlijk wat spullen af. De auto kon natuurlijk niet helemaal doorrijden tot in het park, en de makkelijkst te bereiken plekken waren allang bezet. De beste plekken natuurlijk ook. Met kratten en tassen (amateurs!) liepen dochter en ik het park in, op zoek naar nog een béétje verkoopplek. 

Die vonden we, op zo’n 100 meter van de wc-cabines: slim vonden we, want iedereen moest hier toch een keer langs, en zo hadden we geen last van de stank. Toen we die hijgend en zwetend – want drie keer heen-en-weer-lopend om nog extra kratten te sjouwen – al onze spullen bij elkaar hadden, legden we mooie katoenen kleden neer, en stalden we boeken, barbies en schoenen uit. Nog niet wetend dat nog geen twee uur later het rioleringsputje onder onze kleden door al die extra toevoer snel borrelend begon over te lopen.

 

Ach, daarvóór vond ik het nog best een leuke twee uur. Beter dan mijn laatste ervaring in Amsterdam, varend over de grachten. Waar vrolijke medevierders met extreem veel humor van de brug piesten toen wij er onderdoor voeren.

 

Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.