Alle dagen lijken op elkaar
Een week na m’n verjaardag kreeg ik een appje: ‘O jee, ik ben helemaal je verjaardag vergeten. Alle dagen lijken ook op elkaar nu, maar alsnog van harte.’
‘En sorry, niks voor mij.’ Klopt. Ik krijg elk jaar stipt op m’n verjaardag een kaart van haar. Altijd perfect getimed. En als m’n verjaardag op zondag of maandag valt, komt de kaart een of twee dagen eerder, met de tekst ‘alvast gefeliciteerd voor morgen of overmorgen’. Zo knap.
En nu… tja, alle dagen lijken op elkaar als je niet uitkijkt. Dus kijk ik uit. Hoe je dat doet heb ik bij de buren afgekeken. Ik noem ze nog steeds ‘onze buren’ ook al wonen ze al heel lang in Frankrijk. Toen we daar de eerste keer kwamen dacht ik dat ze als god in Frankrijk zouden leven. Is natuurlijk ook zo, want ze wonen midden in een prachtig landschap, maar elke ochtend aan de roombotercroissants en een fles wijn bij de lunch hebben ze toch maar niet gedaan. Hoewel… als wij er zijn is het altijd feest, want toevallig zijn we allebei gek op lekker koken en eten.
Ik informeerde even hoe dat zat, want het was voor hen nu toch elke dag zondag? Natuurlijk zouden ze er een dagelijks feest van kunnen maken, alles is tenslotte aanwezig in la douce France met z’n heerlijke markten, bakkers, slagers en honderden soorten kaasjes. En geen werk meer, dus wat let je? Ze hadden bedacht dat er regelmaat in de week moest zitten dus was er een plan gemaakt. Op zondagmorgen naar de bakker voor lekker brood en croissants en dan met de meest verrukkelijke zelfgemaakte jammetjes en kaasjes ontbijten, en doordeweeks fruit en kwark.
Kijk, Franska, als we helemaal ‘los zouden gaan’ dan is het einde zoek. Hoe verleidelijk het ook is als je hier woont, maar dan groeien we dicht en is er ook nooit meer iets om naar uit te kijken. Niet alleen qua eten hadden ze hun week ingericht, ook in andere dingen zit regelmaat en planning. Hoewel ik daar verder niet naar heb gevraagd geloof ik, of ik ben het vergeten. In elk geval heb ik het eten onthouden, je kan maar een hobby hebben nietwaar?
Al snel nadat de eerste lockdown begon, besloot ik dat hier in huis ook regelmaat moest zijn. Ik was niet van plan om te verslobberen en te verslonzen. En al helemaal niet om wereldvreemd tevoorschijn te komen als deze narigheid voorbij is, zo’n beetje zoals Walter de Rochebrune weet je nog? Dus veel contact houden met vrienden en elke dag een vaste ‘klus’. Op woensdag is het stofzuigen, op donderdag schone lakens en de toiletten een goede beurt, op vrijdag de vrijmibo, al dan niet met vrienden via Skype of Zoom, en zo heeft elke dag wel een specifiek ‘programma’. Er wordt gekookt volgens de weekplanning die ik op vrijdag maak, zodat ik op tijd de boodschappen kan bestellen die dan zaterdag bezorgd worden. Mijn dagen lijken dus niet meer op elkaar. Ha! Dankzij m’n buren.
Blijf hopen, houd contact en blijf vooral voorzichtig. Trouwens… we zijn alweer een dag dichter bij het einde van de ellende.
Liefs,
Franska
Door: Franska
