Afscheid van een oude vriend
Het is zover. Na een paar fijne jaren samen moet ik afscheid van hem nemen, terwijl we zo’n goed duo waren samen.
Hij voelde me feilloos aan en gaf me precies wat ik nodig had. Door hem voelde ik me mooi en krachtig.
Nee, dit gaat niet over een geheime minnaar, maar over mijn spijkerbroek. Ik moet een nieuwe, maar afscheid nemen van die oude is zo makkelijk nog niet. Want wat kun je houden van een broek.
Eentje die zo lekker zit dat je er bijna naar kunt verlangen om hem weer eens aan te trekken na een hittegolf van 15 dagen. Of die je uit de kast trekt op een dikke dag, waarop alles knelt en je van gekkigheid niet meer weet wat je aan moet trekken.
Hij vroeg nooit narrig waarom ik nou toch die drie stroopwafels bij de thee at, maar nam m’n rolletjes altijd voor lief. Hij vond alles best, of ik hem nou meenam naar een feestje of thuis samen met hem de boel moest boenen.
Maar het afscheid nadert, hij geeft het langzaam op. De rek is eruit en ik kan niet anders dan afscheid van hem nemen en op zoek gaan naar een nieuw exemplaar. Maar dat is nog niet zo eenvoudig, want ik wil nog lang niet zonder hem.
Volgens de modegekkies is hij alweer ouderwets en moet ik met een of andere hippere versie vrienden worden. Die is lang zo aardig niet. Hij doet nog een beetje stug en zoekt nog naar mijn zwakke plekken.
Maar na een paar dagen is er toch sprake van een voorzichtige vriendschap in de verte. Hopelijk wordt het net zo fijn als met hem, mijn oude vriend…
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
