Engelen bestaan niet
Waarom zouden onze dochters zich in hemelsnaam spiegelen aan de Angels van Victoria’s Secret? Hun eigen lichamen zijn veel échter en gezelliger.
Mijn dochter. Mijn slimme studentje. Beeldschoon. Net als haar vriendinnen. Prachtige jonge vrouwen. Stuk voor stuk. Met borsten. En billen. De een wat meer van het een dan de ander, maar allemaal even heerlijk zoals ze zijn. Zo nu en dan hoor ik ze weleens zuchten over een buikje of denkbeeldige onderkin en als het even kan grijp ik dan mijn kans. Dan vertel ik ze het verhaal van mijn foto’s. Dat ik het, als ik nu naar mezelf van vroeger kijk, het zo zonde vind dat ik niet meer van mijn schoonheid genoten heb. Dat ik onzeker was over totaal onbenullige uiterlijkheden, dat ik zó mooi was maar geen idee had. Dat ik dat nu pas zie. Dat ze blij moeten zijn . Met hun lijf. Met hun jeugd.
Laatst paradeerden de Angels van het Amerikaanse lingeriemerk Victoria’s Secret weer over de catwalk. Hun show is altijd een spektakel van jewelste, daar wordt maanden naar uitgekeken en gespeculeerd. Don’t ask me why.
Natuurlijk begrijp ik dat het leuk is om je borsten en billen mooi te verpakken
Natuurlijk begrijp ik dat het leuk is om je borsten en billen mooi te verpakken, dat doe ik zelf ook graag. Al was het alleen maar omdat Coco Chanel ooit zei: ‘Stel dat je onverwacht in het ziekenhuis belandt, dan wil je toch niet dat ze ontdekken dat je voddig ondergoed draagt’. Of iets van die strekking, misschien heb ik er mijn eigen draai aan gegeven ;-)
Waar ik alleen helemaal niks van begrijp is waarom al die modellen, Victoria’s Angels zoals ze genoemd worden, er eigenlijk exact hetzelfde uitzien. Lang haar, nog langere benen, dezelfde borsten en billen. En slank, nee dun, graatmager ziet er anders uit, maar het is op het randje, afgetraind, zelfs alle spieren zitten op z’n plaats, álles voor het Perfecte Plaatje.
En dat draagt dan ook nog vleugels, als engeltjes inderdaad, en kirt en kust en draait om elkaar heen gehuld in sensuele pakjes.
Heel eerlijk? Ik word er niet goed van. En ik weet heus wel dat ik bij lange na niet de eerste ben die zich opwindt over te dunne grietjes die helaas te vaak als de norm gezien worden door onze dochters, maar ik doe het tóch. Kan er nou echt niet eens een keer een spetterende en spraakmakende show georganiseerd worden met al die mooie meiden met echte lijven? Zodat ze hun hele leven naar foto’s van zichzelf kunnen kijken en dan denken: wat ben ik mooi…
Door: Redactie Franska.nl
