Hoezo koppig?
Waarom het juist heel goed is als je koppig bent.
Wie niet graag ‘ja’ op alles zegt en het niet gauw eens is met de ander, kan onverhoopt nog weleens koppig overkomen. Maar dat is helemaal niet erg.
Volgens de Van Dale betekent koppig ‘niet van een eenmaal ingenomen standpunt af te brengen’. Mensen die koppig zijn, hebben ‘er een hekel aan om het bij het verkeerde eind te hebben’ en zijn ‘zeer gevoelig voor kritiek’. Ze hebben zogezegd ‘een sterke mening’. Nu stellen wetenschappers dat het een heel goed idee is dat je een beetje aanhoudend bent. En dat het helemaal prima is, als je dit je leven lang bent. Want het zou goed zijn voor je mentale gezondheid én je zou er zelfs langer door leven.
Ze ontdekten dit namelijk toen ze ouderen interviewden die al een behoorlijke leeftijd hadden bereikt. Hun gemeenschappelijke basis is toch écht die onvolprezen koppigheid. Want wat blijkt? Als je je weinig aantrekt van wat anderen vinden zou je gewoon een gelukkiger leven leiden. Je denkt simpelweg gewoon meer aan jezelf, dan altijd maar aan anderen. En geluk, ja, dat is overal goed voor. Ook voor je fysieke gezondheid. Je denkt gewoon dat jouw manier het beste is en je klampt je daaraan vast. Inmiddels is het een populair nieuwtje geworden dat massaal wordt gedeeld op internet. Dat snappen we wel, want tja, over zo’n eigenwijs persoonlijkheidstrekje hoor je niet vaak iets heel positiefs. En zo kunnen alle koppige mensen onder ons heel fijn nog meer vasthouden aan hun mening en met succes verdedigen dat het niet erg is, dat ze dit doen, ja. Zij blíj.
Ach, we kennen nu eenmaal állemaal wel iemand die (soms) lekker koppig kan zijn en niet gauw gewoon ‘ja’ zegt… Maar toegeven dat we het zelf zo af en toe lekker onverzettelijk en halsstarrig bezig zijn? Welnéé. Ben je gek.