Dag David
Caroline: Niet dat ik nog heel vaak aan hem dacht, maar toen ik vanochtend hoorde dat David Cassidy overleden is, kwamen er toch ineens mooie herinneringen bij me boven…
David Cassidy is niet meer. Ons tieneridool uit de jaren zeventig overleed gisteravond op 67-jarige leeftijd. Sinds begin deze maand werd hij in coma gehouden vanwege ernstige lever- en nierproblemen. In februari maakte hij bekend dat hij aan dementie leed. Een ontluisterend, verdrietig en veel te vroeg einde voor de man, toen nog jongen, die onze harten ooit zo snel deed kloppen.
Uiteraard wilde ik later ook zo’n leven vol avontuur, met hem aan mijn zijde, logisch
Ah dames, weten jullie nog? The Partridge Family? Wat mooi was dat. Dat popgroepje van die moeder door Amerika toerend met die vijf kinderen in dat als een Mondriaan beschilderde busje. Dat staat toch in je geheugen gegrift? Wat ze allemaal meemaakten onderweg. Ik was nog maar klein (bouwjaar 1964) maar mijn piepjonge hart reageerde meteen op die knappe puber met z’n geweldige liedjes. Engels sprak ik niet, maar geloof me, ik wist meteen wat hij bedoelde met z’n ‘I Think I Love You’. En uiteraard wilde ik later ook zo’n leven vol avontuur. Bij voorkeur met hem aan mijn zijde. Logisch.
Je kunt het je inmiddels niet meer voorstellen, met alle Justin Bieber-achtigen, maar popsterretjes en hysterie waren toen nog helemaal nieuw. En hartenbreker David was zó populair dat jonge meisjes helemaal gek werden tijdens zijn concerten. Toen er in 1974 In Londen een 14-jarig meisje overleed nadat ze onder de voet gelopen was en honderden fans gewond raakten, vond de zanger dat zo erg dat hij geen concerten meer gaf. Vanaf dat moment produceerde hij alleen nog maar studio-albums. Met succes. In totaal verkocht hij maar liefst 25 miljoen platen en op een gegeven moment was zijn fanclub groter dan die van Elvis.
Helaas liep het sprookje niet goed af. Alcoholverslaving, rijden onder invloed, geldproblemen, een faillissement en dus ernstige gezondheidsproblemen, triest om dat nu overal te lezen. Zullen we hem vandaag gewoon vrolijk herdenken door met z’n allen uit volle borst ‘I Think I Love You’ te zingen?
Dag David, we hebben van je genoten.
Voor de zekerheid de tekst:
I was sleeping and right in the middle of a good dream
Like all at once I wake up from something that keeps knocking at my brain
Before I go insane I hold my pillow to my head
And spring up in my bed screaming out the words I dread
I think I love you (I think I love you)
This morning I woke up with this feeling
I didn’t know how to deal with and so I just decided to myself
I’d hide it to myself and never talk about it
And did not go and shout it when you walked into the room
I think I love you (I think I love you)
I think I love you so what am I so afraid of
I’m afraid that I’m not sure of a love there is no cure for
I think I love you isn’t that what life is made of
Though it worries me to say that I never felt this way
I don’t know what I’m up against
I don’t know what it’s all about
I got so much to think about
Hey, I think I love you so what am I so afraid of
I’m afraid that I’m not sure of a love there is no cure for
I think I love you isn’t that what life is made of
Though it worries me to say I never felt this way
Believe me you really don’t have to worry
I only wanna make you happy and if you say “hey go away” I will
But I think better still I’d better stay around and love you
Do you think I have a case let me ask you to your face
Do you think you love me?
I think I love you
I think I love you
I think I love you
I think I love you
I think I love you
I think I love you
I think I love you
I think I love you
Journalist Caroline Griep doet steeds weer een poging tot opgeruimd leven. Daar schrijft ze over. En over wat ze iedere dag tegenkomt tijdens haar ochtendwandeling door de media.
Fotografie portret: Dingena Mol, Haar & make-up: Astrid Timmer