Abortus is een heel moeilijk onderwerp
Sinds 1984 is abortus in Nederland officieel toegestaan. Daar ging een jarenlange maatschappelijke discussie aan vooraf.
En die discussie is sinds de legalisering ook nooit meer opgehouden. Het is nu eenmaal een zeer ingewikkeld onderwerp. Ingewikkeld voor degene die de beslissing tot een abortus moet nemen. En ingewikkeld voor de mensen die het met zo’n beslissing eens zijn of juist helemaal niet.
Hoewel we inmiddels vijfendertig jaar verder zijn, is er nog steeds een groep mensen die zich zeer fel tegen het Nederlandse abortusbeleid keert. Dat mag, want we leven in een vrij land waar iedereen mag zeggen wat ie vindt. Maar als iemand vindt dat iets niet mag, betekent dat automatisch dat iemand anders mag vinden dat iets wel mag. Zo werkt het nu eenmaal met die vrijheid van meningsuiting.
Wat mij betreft houdt de vrijheid van meningsuiting wel op waar het recht van de ander begint. En dat is bij de abortusdiscussie vaak het geval. De Pro-life-organisaties die achter de protesten bij de abortusklinieken zitten, betogen steeds venijniger. Ze delen voor de deur folders uit met plaatjes van verknipte embryo’s. Of ze bonken op de autoramen van vrouwen die naar de kliniek komen om een abortus te ondergaan. Soms blokkeren ze zelfs de toegang tot de abortuskliniek.
Minister De Jonge van Volksgezondheid vindt dat dit ‘zeer kwalijke en soms ook smakeloze gedrag’ van deze mensen veel te ver gaat en wil dat er bufferzones komen om anti-abortusdemonstranten bij deze klinieken op gepaste afstand te houden. Vrouwen moeten volgens De Jonge beter beschermd worden tegen de confronterende aanpak van deze activisten en daarom steunt hij gemeenten die deze maatregel willen toepassen.
Of je nu voor of tegen abortus bent, het is nu eenmaal een zeer moeilijk onderwerp. Maar wat vind jij? Ben jij het met de minister eens en moeten er zogenaamde bufferzones bij abortusklinieken komen om demonstranten op afstand te houden?
Heeft minister Hugo de Jonge gelijk?
Heeft minister Hugo de Jonge gelijk?
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
