Bevallen in bad
Ik wist niet wat ik las in het blad Medisch Contact. Een verloskundige is uit het BIG-register gezet, wegens grove nalatigheid. Maar als ik haar chronologische verslag lees, denk ik toch: is zij nou echt alleen schuldig, of valt de ouders van het overleden kindje ook iets te verwijten?
Een zwangere vrouw geeft bij elf weken zwangerschap (haar eerste) te kennen dat ze geen echo’s meer wil. Op een laatste consult voor de bevalling, bij 38 weken, ligt de baby nog steeds in een stuit. De moeder wil de baby zelf aanpakken, haar moeder moet erbij zijn en de bevalling moet thuis plaatsvinden. In bad. Haar echtgenoot laat het bad vollopen. De vliezen breken in het bad. Rond acht uur ’s avonds krijgt ze heftige weeën. Persdrang. Een voetje wordt geboren rond half één. Het onderlijfje volgt. Tien minuten later het hoofdje. De moeder voelt geen leven meer. Dit alles onder water. De verloskundige geeft aan dat de baby uit het water gehaald moet worden. Zwakke hartslag. Ze start met beademen. Nog steeds geen hartslag. Dan hartmassage met beide handen. 112 wordt gebeld. In overleg met de moeder en haar partner wordt de reanimatie beëindigd.
En hier wordt een cruciale fout gemaakt: in het protocol staat dat je door moet gaan met reanimeren tot de ambulance komt met apparatuur. Ik stel me zo voor dat de ouders hun specifieke wensen hadden. Dat de verloskundige, die ongetwijfeld een band met ze heeft opgebouwd, hierin meeging. Maar hoe kun je nu in vredesnaam een eerste kindje dat in stuit ligt, thuis willen krijgen? Helaas, de klant is koning. Er zijn ouders, die te veel zorg (in hun ogen) afwijzen, omdat ze het liefst in hun eigen omgeving willen bevallen. Hoe moet je daar als arts of verloskundige mee omgaan? Ik probeer me te verplaatsen in de ouders, maar dat valt me moeilijk. Wel komt deze vraag bij me op: waarom heeft die verloskundige niet gezegd: ‘Alles goed en wel, maar we gaan dit poliklinisch doen en je moeder mag natuurlijk mee.’
De uitspraak van het regionaal Tuchtcollege liegt er niet om: de verloskundige wordt uitgeschreven uit BIG-register, wat betekent dat zij haar beroep niet meer mag uitoefenen. Omdat de verloskundige aangeeft dat zij zichzelf niet nalatig acht, denk ik dat het een terechte uitspraak is. Maar oooh, die ouders! Ik hoop dat ze bij een volgend kindje wijzer zullen zijn.
Door: Wieke Biesheuvel
Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.
