Je huis verkopen?
Monique zet haar huis te koop en krijgt een belangrijke opdracht van haar makelaar. Mét resultaat.
Opruimen, opruimen, opruimen!
De eettafel was nog nooit zo leeg, mijn kasten waren nog nooit zo opgeruimd, ons huis was nog nooit zo ongezellig.
Bij het eerste bezoek van de makelaar aan ons huis (ja, we gaan verkopen) waren de oh’s en ah’s niet van de lucht. ‘Wat een mooi huis, dat heb ik zo verkocht.’ Slijmerd. Zodra we de courtage en randvoorwaarden hadden afgesproken en ondertekend kwam de aap uit de mouw. Opruimen moesten we, en hoe! Ineens bleek er toch wel het een en ander mis met ons huis. Te veel uitgestalde prullen en spullen (overal dook mijn verzameling kandelaars en kannetjes op). Te veel meubels (van erfstuk tot designicoon). Te veel rommel in de werkkamer (creatievelingen zijn nu eenmaal rommelkonten). Oeps en shit. Ik riep nog iets van ‘persoonlijke sfeer’, ‘moet dat echt?’, ‘Ik vind het mooi zo en ik kan het weten’. Dat laatste zei ik niet hardop.
De makelaar was onverbiddelijk. Ik zette de knop om en dit is wat ik deed:
- ik bestelde 30 verhuisdozen bij de verhuizer
- ik reserveerde alvast een kraam op de plaatselijke rommelmarkt
- ik sorteerde alles op ‘voor de rommelmarkt’, ‘voor de opslag’ en ‘weg ermee’
- ik huilde bij het bekijken van een doos met oude foto’s
- ik zette 2 kapotte stoelen, een tafel, een kastje, wat manden en een zootje ongeregeld bij het grofvuil (alles was zo weg)
- ik vond de antieke ring van mijn oma die ik kwijt waande
- ik bracht 12 vuilniszakken naar de vuilcontainer (ik durf niet te zeggen wat daar allemaal in zat)
- ik deed er veel te lang over (treuzelend door emoties) en ik ging door mijn rug
- ik telde 6 setjes reisstekker-adapters (waarom kan ik ze nooit vinden als ik ze nodig heb?)
- ik ruimde mijn klerenkast ‘pro forma’ op (heb even geen tijd voor Franska’s trukendoos
- ik selecteerde mijn allerliefste, mooiste, meest dierbare spullen en zette ze netjes uit het zicht in een kast. Binnen handbereik, zodat ik ze na het nemen van de foto’s door de makelaar zo weer tevoorschijn kon halen. En weer terugzetten als er kijkers zouden komen.
- ik liet de hulp een keer extra komen. En nog een keer
- ik durfde nauwelijks nog te koken in mijn eigen keuken
- ik ging languit op de bank en keek zowaar tevreden om mij heen. Best prima zo. Anders, maar prima te doen. Wel wat ongezellig.
De makelaar liet foto’s maken (ik vond ze maar saai) en wij gingen met vakantie. Ons huis werd meer dan 12.000 keer bekeken op Funda. Binnen een week hadden we een bod boven de vraagprijs.
Zo zie je maar weer; de makelaar had gelijk. En ik dacht: ieder z’n vak.
