Franska.nl

Wij hebben niet meer elke dag een krant, alleen de zaterdageditie van de NRC. Daar vermaken we ons de hele week mee en de rest van het nieuws nemen we online tot ons en via het journaal. Verder zou die televisie van mij gerust weg mogen. Zes jaar televisieloos leven in Zambia heeft dat veroorzaakt, maar dit terzijde.

Het voordeel van een weekendeditie: ik lees alles wat er in staat. Over wat Pieter van den Hoogeband eet en een verhaal over Isabelle Marant (van wie ik nog nooit had gehoord). Vanochtend stuitte ik op een artikel over koffie. Dat kwam goed uit, ik had net een bakkie naast me geparkeerd.  Koffie, concludeert de zoveelste onderzoeker, is gezond. Je wordt er alert van, presteert beter en je hebt minder kans op diabetes II. Die laatste ziekte rukt behoorlijk op. En kankerverwekkend is koffie ineens ook niet meer.

Koffie werd eerst verketterd, maar nu mag het dus gelukkig weer. Niet tien koppen, maar drie of vier kunnen prima. Ach… ik herinner me nog het gedoe rondom komkommer. En ei. En rood vlees. En rode bietjes. En zoetstof. En… vul maar in. Als onderzoekers niets te doen hebben, verzinnen ze iets. Die lui moeten ook hun hypotheek betalen. Maar eigenlijk word ik toch wel blij van dat koffieverhaal. In Zambia kocht ik altijd twee grote potten Nescafé. Je moest daar groot inkopen, want een volgende keer kon het er zomaar niet zijn. Toen ik nog vaak voor het werk op reis ging naar exotische landen, ging er een potje Nescafé mee in mijn tas. Het zal wel weer niet gezond zijn dat ik hoofdpijn krijg als ik een dag geen koffie heb gehad, maar ik lees in het artikel dat koffie niet verslavend is. Eerst wel, maar nu gelukkig niet meer. Tsja. Wat moeten we toch zonder onderzoekers?

Die Pieter van den Hoogenband, hè? Die meldt in diezelfde bijlage waar de koffiepraat in staat, wat hij eet om gezond te blijven. Dat is nou niet bepaald wereldschokkend. Heb ik een gezonde bui, dan eet ik dat óók. Maar komt dat in de krant? Echt niet. Zo langzamerhand weten we toch wel wat goed of slecht voor ons is? Je voelt dat aan je lichaam. En nu ga ik een bakkie doen. Cupjes van de Lidl in ons chique apparaat. Net zo goed als de chique cupjes die bij dat apparaat horen. Weleens bij de Bijenkorf geweest om die cupjes te kopen? Ik wil nooit meer in zo’n decadente rij gesignaleerd worden. Leve de Lidl (nee, ik word niet gesponsord door de supermarkt, dit krijgen ze zomaar cadeau.