Franska.nl

Mevrouw 1: ‘Ik geloof dat ik een was-fetisj heb.’

Mevrouw 2: ‘Als in?’

Mevrouw 1: ‘Ik word een beetje nerveus als mijn wasmand niet leeg is, geloof ik.’

Mevrouw 2: ‘Om dat nou een fetisj te noemen gaat wat ver, toch? Wie wil er nou géén lege wasmand?’

Mevrouw 1: ‘Dat ken je dus. Heb je dan ook dat je het stiekem heerlijk vindt, allemaal aparte middeltjes voor aparte wasjes, meestal de machine nog niet voor de helft gevuld, bloezen en shirts heerlijk op hangertjes laten drogen?’

Mevrouw 2: ‘En dekbedovertrekken strijken! Doe jij dat ook?’

Mevrouw 1: ‘Alles moet gestreken worden. En als ik dan mijn kast opendoe… woooh. Klein geluk!’

Begrijpelijk, invoelbaar, logisch dit! Als ik zelf al niet mevrouw 1 of 2 ben, dan zou ik haar kunnen zijn. Huisvlijt, lekker schoon, lekker fris. Domestic management voor gevorderden en niets om je zorgen over te maken of je voor te schamen.

Krijgen we nu het verhaal van mevrouw X:

‘Ik word nerveus van mensen in huis. Ik weet dat dit niet gezond is, maar ik kan het niet helpen. Echt niet. Mensen over de vloer betekent viezigheid en ik houd van schoon. Mijn man is eraan gewend om zijn schoenen uit te doen bij de voordeur. Mijn kinderen weten ook niet beter. Ik sta voor dag en dauw op om met het huishouden te beginnen zodat de boel aan kant is als iedereen opstaat. De fijnste dagen zijn als de kinderen vroeg de deur uit moeten, zodat ik alles nog even kan nalopen voordat ik zelf naar mijn werk ga. Na mijn werk begint het eigenlijk allemaal weer van vooraf aan. Poetsen, poetsen en nog eens poetsen.’

Ik zou mevrouw X haar handen weleens willen zien. Zouden die rauw en rood zijn van al het boenen, schrobben en wassen? Want dat schijnt erbij te horen, bij smetvrees – de meest voorkomende dwangstoornis onder vrouwen. Dat je de hele dag je handen moet wassen, doodsbenauwd als je bent voor bacteriën en viezigheid. De godganse dag obsessief lopen schoonmaken. En dat dat een strijd is die nooit ophoudt, nooit gewonnen kan worden, je leven (en dat van anderen) tot een hel maakt. Dat altijd maar poetsen, poetsen, poetsen. Dat alleen maar over kan gaan door hulp te zoeken: psychotherapie, gedragstherapie, medicijnen, dat soort hulp. Het is het soort hulp waarvoor mevrouw 1 en 2 overigens niet in aanmerking komen. Die zijn gewoon lekker schoon en verder niks.

Mevrouw 2: ‘Weet je waar ik ook niet tegen kan? Opgebrande kaarsen in een kandelaar.’

Mevrouw 1: ‘Verwelkte bloemen, ook zo jakkie.’

Mevrouw 2: ‘Jeuk van!’

Mevrouw 1 begint te lachen. Mevrouw 2 lacht mee. Zie je wel. Niks mis mee, met die twee! Gewoon lekker schoon.