Franska.nl

‘Goedemorgen schoonheid!’ roep ik tegen de spiegel als ik opsta. Tsja, er is toch iemand die het moet doen, hè? ‘Eindelijk een dagje vrij,’ fluister ik vermoeid naar de enigszins verkreukelde huid en de haren die nodig geverfd moeten worden. ‘Maar vandaag doe je niks!’ spreek ik mezelf uitdrukkelijk toe. ‘Geen muren of haren verven, geen spijkers of stukjes tikken! Gewoon, omdat je dat even héél erg nodig hebt!’

Ik begin dus met een kop koffie en schuif de agenda – die altijd naar mij roept als ik erlangs loop – aan de kant. Niets doen is ook écht niets doen, dus ook niet kijken in een volgeschreven boekje met werk, verplichtingen en verwachtingen! In plaats daarvan plof ik dus lekker op een bed in de tuin, aai de kat, zet mijn telefoon uit en ga alvast bedenken welke pizza ik vanavond ga laten bezorgen. Want, tsja… vrij is vrij, en dat betekent dus ook niet naar de supermarkt of het aanrecht.

Ik val weer in slaap voordat ik aan mijn koffie ben begonnen, maar dat geeft niets. Als ik een uur later verbrand weer wakker word, ga ik eerst douchen en dan mijn huid insmeren met…

Tsja, wat zal ik eens doen? Meteen maar aftersun of toch eerst nog een factortje 50 ofzo?

Het wordt het laatste en ik zet een nieuwe kop koffie. Ik zie dat de kat inmiddels ligt te ronken op mijn loungeplekje, dus ik ga nu zelf maar zitten loungen aan de tuintafel. Daar drink ik mijn nog warme koffie, eet twee croissants, lees drie kranten en besluit dan maar eens een stukje te gaan fietsen om dit alles weer buiten de taille te houden.

Als ik terugkom jaag ik de kat weg, schenk mezelf een wijntje in, en plof weer neer. Ik sta nog één keer op om de hele wijnfles, plus de koeler, te gaan halen, slaap een paar uur en haal daarna nog twee keer een bakje chips om het geheel te completeren. Mijn jurk zit inmiddels onder de vlekken van de zonnebrand en de chips, maar het boeit me vandaag voor geen meter. Eigenlijk staat het wel goed bij dat ongeverfde haar, vind ik.

‘Gut wat heb je dit verdiend!’ roep ik aan het eind van de dag tegen de spiegel, als ik naar binnen loop om de pizza te gaan bestellen. Manlief eet vandaag niet mee, dus dan mag ik van mezelf op zoek naar mijn telefoon in plaats van de pannen. En terwijl ik zoek naar mijn mobiel zie ik tóch weer die agenda naar me gillen.

‘Wat is er nou toch?’ mompel ik tegen het boekje als ik er toch maar even een blik op werp. Ik zie dat ‘t op een rare bladzijde openligt en trek het toch maar even naar me toe.

En dan zie ik het. Ik heb me vergist! Mijn vrije dag is morgen en over een kwartier arriveert manlief met een hele stoet mensen die ik een mooie maaltijd heb beloofd. Help!!!!