Beste Willem Alexander,
Alvast gefeliciteerd met je verjaardag! Eenenvijftig alweer!
Ik weet nog dat je als kind bij mij op schoot zat …
Oh nee, dat is niet zo. Maar ik vind het gewoon leuk om dat ook eens te zeggen. Doen ze bij mij namelijk nog steeds! Al die oudjes die in mijn jeugd iets voor me betekend hebben – en die ik nu nog steeds bezoek in van die oorden waar je niet dood gevonden wilt worden.
Sommige oudjes zitten daar trouwens al min of meer dood te wezen, maar dat heeft niemand door. Vreselijk vind ik dat. Ooit waren die mensen, net als jij en ik, jong en actief. Tot ze de tel kwijtraakten en niet meer wisten wanneer jij en ik jarig waren en hoe oud jij en ik dan werden. En omdat er niemand meer is die nog weet hoe mooi zij vroeger waren en wat ze voor de maatschappij en andere mensen hebben betekend, zitten ze nu daar. Misschien wel ons voorland, majesteit. Brrr. Zit je straks misschien alsnog bij mij op schoot, maar hebben wij daar allebei geen erg meer in.
Zie jij daar ook zo tegenop? Dat je niet meer weet wanneer je dierbaren jarig zijn en dat je wordt weggestopt? Of zou jij niet zo snel vergeten worden? Ja, jouw verjaardag, die vergeet natuurlijk niemand! Maar op mijn verjaardag gaan de vlaggen niet uit hoor. En er worden ook geen speciale tompoucen gemaakt en extra treinen ingezet, dus die van mij wordt tegenwoordig nog weleens vergeten. En dan kan ik dus best wel jaloers zijn op jou, weet je dat?! Ik houd namelijk wel van een feestje.
Hoewel… dit jaar even niet. Toen viel er niets te vieren.
Maar toen kwamen mijn vrienden gewoon toch allemaal op mijn verjaardag! Hele keuken vol met wijn en liefde. Leuk, hè?
Kan dat bij jou eigenlijk ook?
Dat je het een keer niet wilt vieren? Of dat je vrienden gewoon spontaan komen? En zou jij stiekem ook weleens willen dat iemand jouw verjaardag vergat? Trouwens… deed jouw oma dat ook niet op het eind?
Wat dat betreft verschillen we dus ook weer niet zó veel.
En hoe doe jij dat eigenlijk als je een keer écht geen zin hebt?
Bij mij staat al drie dagen van tevoren alles in het teken van dát waar ik over drie dagen geen zin in heb.
Klinkt ingewikkeld, maar dat is het niet.
Het is vooral dom. Ik weet het best wel.
Maar ja, hormonen hè …
Krijgt jouw vrouw binnenkort misschien ook wel last van!
Oh gut, en dan heb jij ook nog drie dochters met rondrazende hormonen!
Waarom was ik eigenlijk jaloers op jou??
Nou, ik ga maar weer eens aan het werk. Dat is beter, denk ik!
Dus: Hé, gozer (ja, klinkt een beetje onbeschoft, maar zo spreken jongblijvende mensen elkaar tegenwoordig aan, dus dan doe ik dat ook maar), ik wens je een hele fijne verjaardag.
Geniet ervan! (Is ook zo’n veel gehoorde rare opdracht, tegenwoordig)
Ennuh… ik ben tóch maar niet jaloers op je, bedenk ik nu.
Als jij namelijk dertigduizend onbekende handen staat te schudden, naar muziek moet luisteren die je misschien helemaal niet mooi vindt, toiletpotten moet gooien en ontbijtkoek moet happen, lig ik lekker languit voor de tv met een tompouce.
Fijne verjaardag majesteit!
En niet vergeten: het kan altijd erger/leuker/beter/mooier/en noem maar op. Maar we moeten het er gewoon maar mee doen, want het is wat het is.
Groetjes en een fijne dag!
