Franska.nl

Cees (69): Wat gaat de tijd toch hard! Vanochtend nog zei ik tegen mijn vrouw: het lijkt een paar weken geleden dat onze oudste Myrna is bevallen. En toch is haar tweeling nu alweer acht maanden. Hard op weg naar hun eerste verjaardag.

Als je dan zo terugdenkt aan die eerste periode in hun gezin … Zo, dat was even aanpoten. Myrna en haar man Dave waren natuurlijk goed voorbereid, hadden heus wel vaker baby’s gezien en vastgehouden, maar vader of moeder worden en dan direct van twee tegelijk, is wel even een ander verhaal. Eenmaal thuis vanuit het ziekenhuis stonden ze er ineens alleen voor. ‘Daar sta je dan voor je voordeur met die twee gevulde Maxi Cosy’s’, zei Myrna treffend.

Maar Myrna en Dave hebben het heel goed opgepakt. Waar Myrna weer terug in bed ging, en Dave vrij had genomen om heel veel te regelen (wat een hectiek, die eerste weken toch: van aangifte doen, geboortekaartjes versturen tot een kolfapparaat halen, o nee, toch weer een ander apparaat) kwam er een uiterst kundige dame om te helpen met … ja, met eigenlijk bijna alles. Van de broodnodige begeleiding met de moeizame borstvoeding tot het bezoek ‘bewaken’, en van advies over welke Pampers we het beste konden kopen – dat omdoen ging heel makkelijk – tot een geruststellend praatje en het schoonmaken van douche en toiletten. Laura deed het allemaal. Ik zag dat ze ontzettend hard werkte, zonder een zuchtje te laten zien: altijd opgewekt en de rust zelf!

En dat gaf niet alleen Myrna rust, ook Dave. Hij kon nu ook aan zijn verse kinderen wennen, met zijn vrouw praten, en na die gebroken nachten óók even op adem komen. En uiteraard leren hoe je zo’n uiterst kwetsbaar mensje vasthoudt en aankleedt. Haha, die eerste keer dat ik hem dat zag doen vergeet ik nooit meer: ik wou dat ik dat had vastgelegd op film om met jullie te delen… Maar gelukkig stond Laura ernaast, die haar kalmte bewaarde, en Dave er doorheen loodste.

Kortom, dit is eigenlijk een ode aan de kraamverzorgende. Aan Laura, en aan al die andere kraamverzorgenden. Want doordat ik nu wat afstand had, zag ik werkelijk hoe goed het is om na een best zware bevalling (en zwangerschap) een goede basis te leggen voor de rest van de kraamtijd, en verder. Zelfs ik – die toch al vrij ervaren is al zeg ik het zelf – heb nog dingen van haar opgestoken. Maar wat me het meeste bijblijft? Dat ze zo rustig bleef, de grenzen voor Myrna streng bewaakte. Zelfs wij werden soms niet binnengelaten. Dat zei ze vriendelijk hoor, maar dat deed als grootouder natuurlijk wel even pijn. Toch was het uiteindelijk voor Myrna en haar gezin écht het beste.

Bedankt Laura!

Nu roep ik iedereen op die ook zulke goede ervaringen heeft met de kraamhulp, om die ook eens te bedanken. En laat het nou net zo zijn dat Pampers dat ook probeert met een nieuwe campagne. Als bedankje voor al die lieve kraamverzorgers kan je een foto of verhaal op Facebook delen met de hashtag #BedanktKraamverzorgende. Daarmee maak je kans op het winnen van een bloemenbon om je kraamverzorgende in het zonnetje te zetten.

Daarnaast stel ik voor dat je nog even naar onderstaand filmpje kijkt. Wat betekent jouw kraamverzorgende voor je?