Bah! Bah! Bah!
Zo. Dat moest er echt even uit.
Smerig feestje
Gelukkig kon thuis alles zo in de wasmachine. En toch ga ik volgende keer weer. Want vrienden zijn vrienden, ook al hebben ze merkwaardige gewoontes.
Op een verjaardagsfeestje bij iemand thuis bedenk ik dat ik gelukkig kleren aan heb die bij thuiskomst zo in de wasmachine kunnen. Gelukkig niet dat wollen hesje aangetrokken dat ik eerst van plan was. Sommige mensen vinden het blijkbaar nog kunnen om anderen toe te staan in hun huis te roken. Zit jij er dus ook lekker middenin. Je denkt dat dat verleden tijd is, maar dat is echt niet in alle huishoudens het geval. En nee, weglopen van zo’n feestje doe ik niet. Daar vind ik die mensen te aardig voor.
Kreeg ik overigens wel een discussie over ‘die zeikerds’ die zelf gestopt zijn en zich dan als de grootste fanatieke antipropaganda-figuren gaan manifesteren en helemaal nergens naast zich meer een roker dulden. ‘Stel je voor dat we dat met drinkers zouden doen.’ Nou, zo moet je goed tegen mij beginnen. Slaat natuurlijk helemaal nergens op. Ik haat discussies, maar als we zo gaan beginnen, dan lust ik er nog wel eentje. Dus het ging nog even door. ‘Rokers zijn al verplicht om buiten te gaan zitten, dat is gewoon pure discriminatie.’ Huh? Dat zie ik dan toch even anders. Ik baal toevallig zelfs als er iemand op een terras naast me zit te roken. Niet-rokers kunnen tegenwoordig niet eens meer fatsoenlijk op een terrasje zitten. Die zijn dus verplicht om met mooi weer binnen te zitten.
Was verder een heel gezellige avond hoor. En m’n kleren zijn allang weer gewassen. Maar ik kan het niet laten nog even los te gaan over van die types die een sigaret aansteken, hun gespreksgenoot naast zich op het terras er niet mee willen lastigvallen en dan dat rokende ding achteloos achter zich naar beneden laten hangen, waardoor alles lekker in jouw gezicht kringelt.
Zo. Dat moest er echt even uit.
Door: Franska