Franska.nl

Toen ik gisteravond constateerde dat twee van m’n pannen intussen echt aan vervanging toe zijn, moest ik ineens aan vriendin M denken. Ik heb er maar even een M van gemaakt, leek me aardiger dan haar hele naam te gebruiken. Honderd jaar niet gezien en dat heeft een reden. M was een vriendin uit de tijd dat ik nog op de kunstacademie zat. Daar had ik nogal wat vrienden en vriendinnen. De boel waaierde na het afstuderen uit en vertrok alle kanten op.

M toog naar Italië om daar bij bekende modehuizen te ontwerpen. Anderen trokken zich terug in een atelier om een kunstenaarsbestaan op te bouwen. Sommigen zijn best beroemd geworden. Die hadden ineens exposities, waar ik dan nog wel een uitnodiging voor kreeg, maar even heen en weer naar New York, Parijs of Barcelona voor een openingsborrel gaat wel ver. Al zit ik uiteraard wel altijd te verzinnen of ik niet een list weet.

Er zijn ook de totaal uit het oog verloren vrienden en studiegenoten van toen, die af en toe zomaar ineens weer opduiken. Superleuk. De vriendin met wie ik samen met een groot project afgestudeerd ben, zie ik gelukkig nog altijd. Maar M? Dat liep een beetje gek. Ik had haar heel lang niet gezien en kreeg ineens een telefoontje. Of ze op de thee kon komen. Tuurlijk! Hartstikke leuk. Even bijpraten en over vroeger kletsen.

Dus tegen half vier stond ze voor de deur. Met een kind van een jaar of twee/drie. Ik wist niet eens dat er een kind was, kun  je nagaan hoe lang we elkaar niet gezien of gesproken hadden. En dat was dus ook meteen de laatste keer dat ik haar zag. Eigenlijk gebeurde er niet veel geks, behalve dat het kind nogal druk en onhandelbaar was. Dus van dat hele praten kwam niets terecht. Je kwam er niet overheen. Maar dat heb je vaker met kleintjes, dat trekt op een gegeven moment vanzelf bij. Of na wat goeie gesprekken waarschijnlijk, ik heb er geen ervaring mee. Het kind had niets bij zich om mee te spelen, dus vroeg moeders of ik even wat pannen, deksels en lepels kon pakken, daar speelde het graag mee. Kon ‘ie lekker drummen. En wij lekker kletsen.

Paaardon?

M’n uit Italië meegenomen Lagostina’s? Ik zei dat ik dat niet ging doen. Oeps, waarschijnlijk is dat in het verkeerde keelgat geschoten, want ik heb haar dus nooit meer gezien daarna. En wie weet is die jongen intussen een heel beroemde drummer. En die pannen heb ik uiteindelijk eigenhandig versleten intussen. Straks in Italië maar weer eens naar een pannenwinkel.