Uit m’n ei!
Mensen die op deze manier met je willen praten, heb jij daar ook last van? Of ligt het aan mij?
Eigenlijk twijfel ik, of ik dit wel aan de grote klok moet hangen, want misschien herkent de persoon waar ik dit laatst mee meemaakte zichzelf erin. Dan was het wel zo aardig geweest om het haarzelf direct te melden in plaats van erover te schrijven. Aan de andere kant is het ook weer iets waarin zij niet uniek is, want ik maak het vaker mee. Misschien herken jij het ook wel. Of niet. Misschien doe je het zelf wel zonder dat je er erg in hebt. Want volgens mij is dit iets wat mensen alleen doen omdat ze er totaal geen erg in hebben.
Ik bedoel iemand die te dicht ‘in je ei’ gaat zitten. Zo noem ik dat altijd. Het heet waarschijnlijk officieel ‘in je aura’, maar dat vind ik dan weer veel te zweverig klinken. En ik hou niet van zweven. Ei dus. Laatst zat ik naast iemand die ik voor het eerst tegenkwam. Op een feestje. Op een gegeven moment stond ze op van de hoge kruk waar ze op zat, om dichter bij me te staan. Hoefde voor mij niet, maar goed, misschien verstond ze me niet of zo. Of ging ze iets vertrouwelijks vertellen. Weet ik al niet meer.
Was een feestje met heel veel bekenden, dus ik zat even later ergens anders met iemand te praten, toen ze een stoel aanschoof en naast me kwam zitten. Heel dichtbij. En steeds maar over m’n arm aaien tijdens het praten. En aanstoten. En gebaren maken heel erg vlak voor m’n snufferd. Ik zag al aankomen dat m’n wijn over me heen zou gaan door al dat gewapper. Die dus maar even weggezet. Echt heel dichtbij hè? Misschien ben ik er extra gevoelig voor of zo. Maar het was wel een beetje erg close. Uiteindelijk maar even m’n stoel een stukkie opgeschoven. Wat denk je dat ze doet? Mee schuiven. Ook haar stoel naar links. Met de leuningen nu zelfs een beetje over elkaar. Ik heb het maar opgegeven. Maar fijn is anders, wat mij betreft
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
