Nostalgie in eigen tuin
De pinksterbloem. Als ik hem zie of ruik, ga ik terug in de tijd. Een lange flashbackfilm vol mooie herinneringen.
Normaal bloeit ‘ie bij mij altijd met Pasen. Dit jaar niet. Nog net geen ijsbloemen gezien met Pasen, maar dat was waarschijnlijk toeval. Misschien was ik niet vroeg genoeg uit bed afgelopen weekend. Dit weekend komen ze tevoorschijn. Zeker weten. Ik ben gek op die bloemetjes. Ik heb ze met veel moeite aan de praat weten te krijgen in het gras door steeds opnieuw plantjes uit de tuin van m’n moeder mee te nemen. Totdat ze aangeslagen zijn; dan blijven ze komen.
Ik vind ze zo leuk en ook nog eens zo lekker ruiken. Niet dat ik ze afpluk hoor, om eraan te ruiken. Ik laat bloemen liever in de tuin staan dan dat ik ze pluk, gaan ze veel langer mee. Om ze te ruiken, ga ik gewoon op de grond zitten en steek ik m’n neus erin. Mmmm.. Ooit was er bij de Hema een wasmiddel dat ernaar rook. Heel erg ooit… is er al lang niet meer.
Het mooiste van de bloem vind ik de reis in de tijd die hij me altijd bezorgt. Dat begint met de geur. Geuren doen sowieso iets met je geheugen. Er komen allerlei flashbacks voorbij. Ik loop ineens weer door de wei van m’n opa, laverend tussen de koeienvlaaien. Ik zie bloeiende bermen van keren dat we een puzzelrit met de kever deden (hartstikke hip vroeger, zo’n puzzelrit). Ben ineens weer in de tuin van m’n moeder…
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs
