La douce France

Hoe het kan dat ik daar al zo vaak geweest ben? Geen idee…. Maar ik wil ineens weer terug, naar al deze plekken.

 

Voor een Italië-fan ben ik op verdacht veel plekken in La Douce France ‘en vacance’ geweest. Nadat we op de redactie bedacht hadden dat we Franska.nl eens lekker in Franse sferen zouden gaan zetten, zocht ik eens op waar in Frankrijk ik dan allemaal geweest ben. Ik kan helaas niet meer alles achterhalen, we begonnen onze vakantieperikelen op de bonnefooi en nu weet ik niet meer die plekjes te vinden, die we die eerste jaren altijd aandeden. Die verdorie zo ontzettend leuk waren. We zaten ooit ergens in de Provence op een balkon van een kasteel van waaruit je een giga-mooi uitzicht had. Of was het niet in de Provence? Geen idee. En die olijfolie-maker, waar was die dan? En dat terrasje aan een rivier met die gefrituurde mini-visjes? Ik wil terug! Hellup!

 

Nou ja, één adresje uit die beginjaren weet ik nog en dat komt door een ontvoerde hotelsleutel. Waar ik maanden later achter kwam. Dat die dus in de auto lag. Dom dom, vergeten in te leveren. Maar echt, het hele land hebben we zo’n beetje doorkruist. En dan toch ook nog elk jaar naar Italië. Blijkbaar hebben we altijd al twee vakanties gevierd. Een korte tussendoor in La douce France? Want man, man, wat is dat een veelzijdig land, als ik er even bij stilsta.

 

De plekken waar ik graag naar terug wil weet ik dus lang niet allemaal meer te vinden. Maar die ik nog wel weet, zijn misschien meteen leuke tips voor je? Komen ze:

 

– Dat hotel in een kasteel vlakbij Cahors… Wow. Jammer dat het toen zo warm was en we het advies kregen de ramen niet open te doen, omdat we anders heel veel last van muggen zouden hebben. Was het Chateau de Mercuès? Ik weet het niet zeker. Is nu ineens wel heel duur. Toen niet. Maar wel prachtig.

 

Entraygues, ik had het er gisteren al over. Zo’n mooie plek. Die camping aan de rivier, de markt daar, de omgeving. De roofvogels die je overal ziet vliegen. Alles even mooi.

 

Laguiole! Daar wil ik dan even een nieuwe wandelstok van buxushout kopen van het merk Nontron en vooral ook weer een Laguiole-mesje natuurlijk, bij de prachtige fabriek zelf. En die heerlijke aardappelknoflook-kaas-puree (aligot) eten die daar vandaan komt. En als ik de staatsloterij win, even langs Michel Bras voor een eenvoudige (haha) lunch.

 

Batz-sur-Mer. Zo mooi met al die zogeheten salinas daar, waar zout gewonnen wordt. Een heel bijzondere plek aan de Franse kust. Maar die zijn er natuurlijk veel meer, bijzondere plekken. Jij weet er vast nog wel eentje.

 

Pointe du Raz. Fantastisch, zo mooi als daar zie je de zee nooit. Vooral als er een stevige wind staat moet je daar een keer zijn. Gewoon om te kijken.

 

Sarlat le Canéda. Was ik meteen verliefd op. Zonde dat ik er nooit meer geweest ben. Misschien is het intussen wel heel toeristisch… Ik hoop het niet voor je.

 

Les Baux de Provence. Mooi! En wist je dat Robert Kranenborg daar gewerkt heeft? In Ousteau de Baumaniere? Niet dat ik er gegeten heb hoor. Maar wie weet, als het schip met goud binnenvaart een keertje.

 

 

L’Isle sur la Sorgue. Ik wil vandaag nog terug. Die antiekmarkt! En dat voor iemand die helemaal niet zo van antiek houdt. Ik liep te kwijlen. En die rivier-splitsing. Man man man.

 

Céret! En dan even naar het Picasso-museum natuurlijk.

 

Saint Rémy de Provence. Gezellig. En leuk oud. Ach, het barst daar natuurlijk van de leuke dorpjes, maar dit had iets speciaals vond ik.

 

Daméry in de Champagne-streek en dan naar de rivier de Marne lopen. Bij voorkeur in het voorjaar, als alle grasvelden vol staan met pastelkleurige wilde primula’s. En een glaasje bubbels voor weinig in elk cafeetje dat je ziet. Mmmm. Niet duur, wel lekker.

 

Châteauneuf du Pape. Wat een leuke plek, had ik niet verwacht. We waren er destijds in februari. Er lag toen zelfs sneeuw op de wijngaarden. En ze knippen die wijnstokken daar zo lollig kort. Heel ander gezicht dan in de Bourgogne. Wij zaten in een B&B midden tussen de druiven. Geen idee meer waar dat was.

 

– En Provins. Ik heb het vorig jaar pas ontdekt, dankzij een vriendin. Prachtig! Leuke stop, onderweg van het zuiden naar huis. En je ontwijkt ook nog precies alle drukte bij Parijs.

 

Rixheim in de Elzas. Mede vanwege het fantastische behangmuseum.

 

Ik kan nog wel uren doorgaan, maar hou nu even op. Misschien heb jij nog een leuke aanvulling voor deze zomaar spontaan ontstane Frankrijk-gids?

 

Dankjewel alvast!

 

PS. En om even helemaal in de Franse stemming te komen, ga je gewoon naar Radio Franska. Dansez Maintenant…lalala

 

Door Franska

 

Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs

Franska