Oh wacht, even de adressen voor als je toevallig gaat:
Lucy Lane: Kruisstraat 8
Drab: Kruisstraat 12
Nom nom: Postelstraat 79
Jan de Groot (wie kent hem niet?): Stationsweg 24
Ik moest weer eens op de foto
Ja. Moest. Zooo ‘niet mijn ding’. Gelukkig was het op deze leuke plek. En met een schat van een fotograaf.
‘Franska… intussen zijn we echt wel uitgekeken op die foto’s van je, hoor.’ Oeps. Ik zag het alweer aankomen. Voor de zoveelste keer iets doen waar ik helemaal niet ‘zo van ben’. Ik doe m’n best en iedereen zegt altijd dat het mooi geworden is. Maar een mens kijkt zelf altijd heel anders naar z’n foto’s dan dat een buitenstaander doet. Om te beginnen omdat ze in spiegelbeeld staan. Voor je gevoel dan. Want een ander ziet je juist altijd zo. Maar ook om nog tig andere redenen, zoals onderkin, rare tanden, bange blik, kleine ogen, verzin het maar. Niks is er goed aan m’n eigen foto’s. En ik zit serieus niet naar complimentjes te vissen. Echt niet. Maar bij voorbaat dank.
Kortom, met frisse tegenzin ging ik naar de fotografe. Die woont nog dichter bij mij, dan wanneer ik helemaal naar de redactie zou moeten, dus dat was mooi geregeld. Op naar Den Bosch. En aan de slag. Afgesproken in een leuk winkelstraatje, dat ik nog nooit gezien had. Om te kunnen verkleden mochten we een ruimte achterin een hele leuke modewinkel gebruiken. Lucy Lane. Alwaar ik meteen verkocht was, vanwege een hele mooie zomerjas die daar hing. Te klein voor mij helaas. Tenzij ik nooit meer met twee armen naar voren zou bewegen om iets op te pakken. Kon ik niet beloven. Dus vette pech. Ik zou nog maar gauw gaan kijken als ik jou was. Ze hebben hem in marine en in beige.
En we dronken thee en koffie bij Drab. Gezellig, want een superaardige meneer achter de bar. En aten na afloop een heerlijke salade op het terras van Nom nom. Nou echt…ik overdrijf niet graag, maar de Caesar salad was daar verrukkelijk en de yoghurt met van alles erop en erin, die Esmee (de fotograaf) nam, zag er supermooi uit.
Op de redactie vonden ze geloof ik, dat er wel wat meer foto’s gemaakt hadden kunnen worden, maar als bij het fotograferen iemand tegen me zegt dat het klaar is, ben ik de eerste die de boel inpakt en op een terras zit. Ja, ik heb zo m’n andere hobby’s namelijk. En mooi dat ik nog op tijd klaar was om langs Jan de Groot te gaan voor de enige echte Bossche Bollen, zodat ik ook thuis nog iemand blij kon maken. Smikkeldesmikkel.
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs
