En dan worden we nu ineens met z’n allen tentoongesteld. Hangen we dus aan de muur. In een serieus kunstcentrum. Dus ineens ben ik zomaar kunst. En een soort van BN’er ook nog tussen al die anderen. Benieuwd hoe dat voelt straks.
Eerlijk gezegd vond ik het, toen het interview verscheen, al een heel prachtig portret, dat de kunstenaar had samengesteld uit allerlei dingen die hij van me had weten te achterhalen. En dan herkende je ook nog eens heel duidelijk m’n gezicht. Knap. Je weet zelf meestal wel wat er qua tekst verschijnt als er iets over je geschreven wordt, maar het beeld is altijd toch maar afwachten. Kan de boel maken of breken. Nou, dit beeld maakte alles goed wat er eventueel door mij aan ‘foute’ opmerkingen gemaakt was
Enfin… straks hangt het dus ineens aan de muur… Spannend!