Franska.nl

Jippie! De lente is officieel begonnen. En dat betekent dat het binnenkort weer zo ver is: met mooi weer gaan we barbecueën!

Maar met barbecueën is het net als met seks: meestal neemt de man het initiatief. Als vrouw sputter je nog even tegen want a) je had al iets anders gepland, en b) je denkt: ‘gedoe en ik ben al zo moe’, maar je wilt ook geen spelbreker zijn en je hebt, eerlijk is eerlijk, zelf ook best zin in een lekker hapje.

Dan blijkt dat manlief de buren/familie/vrienden/collega’s ook al heeft uitgenodigd (voor de bbq dus, niet voor de seks), want “dat is gezellig en waarom zou je allemaal apart de barbecue aansteken en we schuiven er een paar stoelen bij en maak je geen zorgen, de mannen doen het werk”.

En bij dat laatste, daar gaat het dus mis. De boodschappen vallen uiteraard niet onder ‘het werk’. En meer mensen, dat betekent dat jij met het mooie weer alsnog met de auto naar de supermarkt moet. Want nee, dat restje houtskool van vorig jaar is niet genoeg, met die paar biertjes die nog in de koelkast staan gaan de mannen ’t vanavond ook niet redden, en in je fietstassen past een hoop, maar niet de eerste-barbecue-van-het-jaar-boodschappen. Vervolgens moet de halve inboedel nog tevoorschijn gehaald en naar buiten (hadden we die tuinstoelen na de zomer niet schoongemaakt voordat we ze in de schuur zetten?) en ben je de rest van de middag bezig met salades maken en stokbroden afbakken. Ja, ik heb ook liever verse stokbroden, maar die heeft de rest van Nederland al voor mijn neus weggekaapt. Nog mazzel dat ik genoeg vlees/vis/vegaburgers en ander voer heb weten te scoren. Note to self: volgende keer niet pas om vier uur boodschappen gaan doen.

De briketten aansteken en het vlees grillen, dat is mannenwerk. Drankjes inschenken, spiesen rijgen, op de grond gevallen bestek afspoelen, toetjes en koffie serveren en de vaatwasser inruimen niet. Maar de opmerking “Voor jou toch ook wel lekker, om een keer niet te hoeven koken?” kwam op het moment dat ik m’n mond net vol had met zo’n overheerlijke hap entrecote, dat ik ‘m vriendelijk knikkend, volmondig heb beaamd. Heerlijk, barbecueën, hé?