Franska.nl

Lastig mens

 

Terwijl ze zichzelf een doetje vindt, vinden anderen Lisette maar een lastig mens.

Ik heb het eindelijk door: ik ben lastig. Ik ben een lastig mens, een lastpak, een ‘lastig portret’ zoals mijn man weleens zegt.

 

Wat kan het lang duren voordat je zoiets begrijpt. Als kind deed ik altijd mijn stinkende best om braaf en volgzaam te zijn. En ik wist zelf heel zeker dat ik dat ook was. De handwerkjuffrouw van de derde klas zei een keer: ‘Het bevalt me hier niet’ en ik antwoordde naar waarheid: ‘Mij wel’. Moest ik de gang op. Geen flauw benul wat ik fout had gedaan.

 

Later werd het iets duidelijker: aha, ze houden er niet van als je ze tegenspreekt. Dat probeerde ik dus niet meer te doen. Het lukte best vaak, en ik vond mezelf juist een enorm doetje, ik vond dat ik assertiever moest worden. Elke keer was ik weer even verbaasd als iemand boos werd. Of als ik een column had geschreven, bijvoorbeeld, waardoor er abonnementen werden opgezegd. Rond de veertig was ik toen iemand in een grote vergadering over mij zei: ‘Dat is Lisette – her middle name is controversy – Thooft.’ Huh, dacht ik, controversy? Ik? Wat vreemd dat mensen me zo zien. Ik vond mezelf nog steeds eerder te meegaand.

 

Nu heb ik laatst een soort rapportgesprek gehad, aan het eind van het tweede jaar van mijn rebalancing-opleiding, en verdomd, het is weer de oude klacht. Nu zo geformuleerd: ‘Als jij iets vindt, dan poneer je dat direct heel stellig alsof het de waarheid is, in plaats van alleen maar jouw visie. We gunnen je zo dat je leert om je gevoelens zelf te verwerken, door je heen te laten gaan. Dat je je afvraagt wat het voor jou betekent, wat het jou doet, en dat je het niet meteen in de groep gooit.’

 

‘Aha, je bedoelt dat jullie me lastig vinden?’ vroeg ik. ‘Dat zijn jouw woorden’, was het antwoord.

 

‘Zijn ze nog jong, die docenten?’ vroeg een vriendin toen ik het haar vertelde, nog steeds verbaasd. ‘Ik kan me voorstellen dat jij voor jonge vrouwen een bedreiging bent.’ Toen pas viel er een kwartje: ik ben lastig. Vroeger was ik een lastig kind, toen was ik een lastige freelancer en nu ben ik een lastige oude vrouw aan het worden.

 

Dat zijn natuurlijk de ergste. Want nu ben ik het uit volle overtuiging. Lekker lastig. En van plan het tot mijn laatste snik te blijven ook.