kINDEREN ERUIT, MINnAAR ERIN
Hélène hield er jarenlang in het geniep een minnaar op na. Van een slecht geweten heeft ze geen last. Ze denkt er zelfs over om opnieuw op zoek te gaan.
‘De dag nadat onze derde dochter de deur uitging, schreef ik me in op een datingsite voor ‘discrete vreemdgangers’. Ik liep tegen de vijftig dus het was nu of nooit. Jarenlang had ik alleen maar voor iedereen lopen zorgen. Nu mocht er eindelijk wel eens voor mij worden gezorgd. Ik schreef me in en had meteen de smaak te pakken:
‘Drie kinderen opgevoed en vijftien jaar saaie seks achter de rug. Nu is het de beurt aan mij, dus kom maar op!’
De volgende dag kwam er bericht van een man van rond de zestig met een grijs, nietszeggend hoofd. ‘Dat nooit!’ mailde ik terug. Een paar uur later kwam er weer bericht. Dit keer van iemand van mijn eigen leeftijd die er zo op het eerste gezicht niet eens onappetijtelijk uitzag. Met hem wilde ik het wel een keer proberen. We spraken af in een hotelletje. Hij was té nerveus om er ook maar iets van te bakken. Zoveel geklungel vond ik de moeite van het vreemdgaan niet eens waard.’
‘Er kwam er nog een die niet voor herhaling vatbaar was. En toen kwam hij. Drie jaar jonger dan ik, net als ik al een eeuwigheid getrouwd en helemaal niet van plan om te scheiden, net als ik ernstig toe aan wat opwinding. Hij stelde voor om elkaar de eerste keer in een kroeg te ontmoeten, zodat we rustig de tijd konden nemen om te zien of we meer wilden met elkaar. Na een drankje rekenden we af en reden we als gekken achter elkaar aan naar een motel langs de snelweg. We bleven er de hele middag. De man was een goochelaar. Nog nooit had ik dit meegemaakt; ik wist niet eens dat dit bestond!’
‘Die avond thuis met mijn man voelde ik me tien kilo lichter en twintig jaar jonger. Maar als ik aan die middag dacht, kon ik mijn man niet meer aankijken. Nee. Niet uit schaamte of uit spijt, maar omdat ik bang was dat mijn ogen me zou verraden. Op de kop af twee jaar zag ik mijn minnaar vrijwel elke week en telkens vreeën we de sterren van de hemel. Elke keer in hetzelfde motel en liefst in dezelfde kamer. In het begin kreeg ik knikkende knieën bij de gedachte aan die kamer en wat we daar uithaalden. Na verloop van tijd sloop er toch wat van routine of gewoonte in en op een gegeven moment was het klaar. We hadden niets meer uit te proberen of te ontdekken. We hadden al onze fantasieën in de praktijk gebracht en ondervonden. We hadden van elkaar genoten en gesmuld, elkaar op en top vervuld en toen was de koek op.’
‘Ik denk dat mijn man op een gegeven moment wel een vaag vermoeden had dat er iets speelde. Als het mijn beurt was om de motelkamer te betalen moest ik dat bedrag van tevoren pinnen, terwijl we verder eigenlijk nooit meer contant geld pinnen. En al met al zijn er wel heel wat dagen geweest dat ik een beetje vaag bleef over wat ik die dag had gedaan. Het zou mooi geweest zijn als mijn escapades de seks thuis ten goede waren gekomen, maar dat is niet zo. Thuis gebeurt er weinig op dit vlak. Ik denk erover om op zoek te gaan naar een nieuwe minnaar. De vraag is alleen of zo’n tweede goochelaar überhaupt wel bestaat.’
Hélène’s naam is vanwege privacy gefingeerd.
Haar echte naam is bekend bij de redactie.
