Franska.nl

Geeft gewoon eens wat weg

Hoe je het ook noemt, ik werd van de week helemaal blij van mijn eigen bemoeizucht.

Je zou kunnen zeggen dat het een slechte eigenschap is. Dat ligt eraan hoe je het bekijkt. Maar ik luister altijd gesprekken af. Zelf beschouw ik dat trouwens als een hobby. Of soms ook wel als werk. Laatst zat ik bijvoorbeeld met mijn dochter ergens te lunchen en maakte ik aantekeningen van het gesprek dat de verwarde vrouw naast ons in tranen aan haar vriendin vertelde over de man in haar leven die als hij nou maar naar haar luisterde heel gelukkig zou worden. Buitenkansje vond ik dat. Je weet nooit waar ik het nog eens voor kan gebruiken.

Vorig weekend. Ik sta bij de kassa in de supermarkt. Terwijl ik afreken, hoor ik de mensen achter me het over een barbecue hebben die ze willen kopen. Een Smokey Joe van Weber. Precies zo een die al jaren op mijn balkon staat, werkeloos en in de weg, omdat de huisgenoot wiens voornaamste passie het was om mij te pas en te onpas uit te roken onder meer om die reden al een poosje elders vertoeft.

Zonder na te denken meng ik me in hun gesprek. Dat is soms trouwens wel een gênante eigenschap. Volgens mijn dochter dan. ‘Ik heb een Smokey Joe op mijn balkon staan’, zeg ik, ‘willen jullie die hebben?’ Verbaasd kijken ze eerst mij en vervolgens elkaar aan. ‘Serieus hoor’, zeg ik, want ineens moet ik van dat ding af ook. ‘Weet je, ik pak nu mijn boodschappen in en dan hebben jullie het er even over.’ Inmiddels giechelen ze. En dat blijven ze doen als we naar mijn huis lopen. Hij draagt mijn boodschappentas. Zij vertelt dat ze net om de hoek zijn komen wonen. In hun eerste huis samen. Kandidaat-notaris en advocaat. Weemoedig denk ik aan de jaren dat de vader van mijn kind en ik nog aan het begin van zo’n beetje alles stonden. Gisteren is mijn net 19-jarige uit huis gegaan, na de zomer gaat ze studeren.

Kunnen ze dit nou wel zomaar van me aannemen?

Ik haal de barbecue van het balkon. Beetje stoffig is-ie wel. Hun ongemak is voelbaar. Kunnen ze dit nou wel zomaar van me aannemen? ‘Ja, dat kan’, zeg ik hun gedachten lezend. ‘En als we elkaar de volgende keer op een van de terrasjes in de buurt tegenkomen, trakteren jullie mij op een drankje.’ Vind ik leuk. Dat vinden zij ook een gezellig idee. En daar gaan ze. Met hun aanwinst. De rest van de middag heb ik een goed humeur.