Franska.nl

By the weetje

In the middle of nowhere leer je een taal het beste. In de heuvels in Toscane heb ik een Italiaanse uitdrukking geleerd. Leuk om te onthouden.

Als je maar stug volhoudt, leer je een taal vanzelf. Kwestie van in the middle of nowhere belanden met mensen om je heen die geen woord in een andere taal spreken. Elk jaar zitten we ergens in Toscane, waar de eigenaars intussen wel vloeiend yes en no kunnen zeggen en merci madame. Maar daar houdt het wel zo’n beetje mee op. Vooral de dochter des huizes denkt dat ze Italiaans tegen jou kan praten in hetzelfde tempo als ze het tegen haar vriendinnen doet. Omdat ik het niet kan uitstaan als ik iets niet begrijp, leer ik dus vrij snel bij.

Intussen hebben we daar in al die jaren ook een leuke hobby ontwikkeld: wandelen door de heuvels. Echt genieten is dat. Je slobbert het hele landschap in je op. Elke ochtend komen ze vragen waar we die dag weer heen gaan lopen. En zo heb ik ook een nieuwe spreuk geleerd. Ik zei op een ochtend dat we zo’n zestien kilometer heen en ook weer terug zouden gaan lopen. Ze moest er niet aan denken en drukt me tegenwoordig altijd op het hart dat ik moet bellen als we halverwege niet verder willen, want dan komt ze ons met haar auto ophalen. Lief natuurlijk. Nog geen misbruik van gemaakt.

Door dit soort expedities leerden we de uitdrukking ‘In bocca al lupo’. Letterlijk betekent dit ‘in de muil van de wolf!’. De betekenis is echter minder gevaarlijk; een Italiaan zal het tegen je zeggen als hij je veel succes wil wensen met een bepaalde onderneming, zoals een examen of een sollicitatiegesprek. Wil je als een echte Italiaan voor de dag komen, antwoord dan niet met ‘Grazie!’ maar met ‘Crepi!’ – oftewel ‘Dat hij moge creperen!’ (waarmee ‘hij’ uiteraard staat voor die wolf). Zo. Dat weet je ook weer.

Ik heb deze perfecte uitleg van het blog ‘Ciao tutti’. Wil je meer weten over waar de uitdrukking precies vandaan komt, dan kun je dat hier nalezen

Ciao!