Franska.nl

Zie je nou toch eens staan. Je blik leeg. Je ogen die niet eens meer zoeken. Je staat daar maar. Te wachten tot het over is. Te wachten totdat de lessen weer beginnen en het niet meer zo opvalt dat je zo alleen bent tussen al die kinderen. Je glimlacht je onzekere glimlach. Dan richt je je blik maar weer omlaag naar de diepte waar je met jezelf bent. Want dat is wat je kent: met jezelf zijn.

Eigenlijk zou dit jouw week moeten zijn. Het is immers de Week tegen Eenzaamheid. Alleen merk je er nog niets van. Je ziet jezelf staan. Eenzaam als altijd.

Je bent één van de meer dan een miljoen eenzamen in dit land. Allemaal mensen die het net als jij moeilijk vinden om contact te maken. Soms kijk je met grote afgunst naar de kinderen die wel vriendjes hebben. Je hoort hoe makkelijk ze met elkaar praten en je probeert ze allemaal op te slaan in je geheugen: al die onderwerpen. Zodat ook jij een praatje paraat hebt, mocht de kans zich ooit voordoen. Maar in het echt ben je altijd nét even te laat. Omdat je veel te lang nodig hebt om te bedenken waar je het over zult hebben, is iemand anders je altijd net even voor. De doodenkele keer dat je je mond nog opentrekt hoort niemand je en voel je je te klein om het nog een keer te proberen.

Eindelijk gaat de bel en mag je weer naar je klaslokaal waar je stilletjes achter je tafeltje kunt wegduiken. Waar je je aandacht kunt richten op je juf zodat het net is alsof je meedoet met de rest en erbij hoort.

Je wacht geduldig tot de volgende bel. Bij de volgende bel zit het er weer op voor vandaag. Met overdreven grote stappen, alsof je haast hebt, loop je naar de fietsenstalling. Je haast je om thuis te komen waar je moeder zal vragen hoe het vandaag op school was. Je zal zoals altijd zeggen dat het ‘gewoon’ was en eigenlijk was het dat ook. Daarna zal je naar je kamer gaan om je huiswerk te maken, wat natuurlijk niet lukt omdat je je daar te rot voor voelt.

Want het hebben van geen vrienden, het nergens bijhoren, het nooit eens gevraagd worden voor een feestje, het nog nooit een avondje uitgeweest zijn, het nog nooit gekust hebben, het nooit eens de slappe lach hebben, dat went nooit, ben je bang. Je bent uberhaupt bang. Bang om over je angsten te praten en bang dat je er op een dag niet meer tegen zult kunnen. Bang om op een dag niet meer te willen leven en zelfs bang dat je dan te laf bent en toch maar weer verdergaat met eenzaam zijn.

feiten

Van donderdag 27 september tot zaterdag 6 oktober is het de Week tegen Eenzaamheid.
In totaal zijn meer dan 1 miljoen Nederlanders eenzaam. Dat zijn:
• 5% van alle mensen met een partner
• 7% van alle Nederlanders ouder dan 15 jaar
• 12% van alle alleenstaanden
• 19% van alle alleenstaande ouders

Dat is ook:

• 10% van alle jongeren, en dat komt neer op drie kinderen per klas. Want hoewel het vanzelfsprekend lijkt dat jongeren vrienden hebben, is er een grote groep die eenzaam is.

Hier lees je alles over deze week.
En hier lees je over een fantastisch initiatief speciaal voor eenzame jongeren.