13.000 woorden!

We kunnen er niets aan doen, dat wij echt véél meer praten dan mannen! Dat is allemaal de schuld van een eiwit.

 

Het verschil tussen een gemiddelde man en vrouw bedraagt dertienduizend woorden per dag. Enig idee hoeveel dat er zijn? Hoelang je erover doet om die uit te spreken? Ik heb het zo’n beetje uitgerekend en kom op rond de tachtig minuten. Zo lang kost het ongeveer om al die woorden achter elkaar op te lezen. Wat je met deze informatie moet? Vrouwen praten meer dan mannen, aldus een onderzoek van Britse wetenschappers. Per dag gebruiken vrouwen zo’n twintigduizend woorden en dat zijn er dertienduizend meer dan mannen bij elkaar kletsen.

 

Echt waar?

 

Ja!

 

Hoe dan?

 

Nou zo bijvoorbeeld:

 

Vrouw: ‘Mooi hè, die bloemen? Daar kan ik nou echt zo ontzettend blij van worden. Het liefst zou ik er altijd, elke dag van de week, een huis vol van willen hebben. Een of twee grote boeketten en dan nog wat kleine vaasjes hier en daar. Als het even kan ook op de badkamer. Dat vind ik echt de ultieme luxe. Verse bloemen in de badkamer. Heerlijk!’

 

Man: ‘Ooh. Mooie bloemen. Gekregen of zelf gekocht?’

 

 

We kunnen er niets aan doen, aan die woordenstroom. Want die is het gevolg van een eiwit – proteïne Foxp2 om precies te zijn – en van die zogenaamde ‘taalproteïnen’ komt een hogere concentratie voor in onze hersenen dan in de hersenen van mannen. Ratten hebben dat sekseverschil ook. Voor genoemd onderzoek werden jonge ratjes van hun moeder gescheiden. Natuurlijk schreeuwden ze allemaal om hun mammie. Maar de meisjes twee keer zo vaak als de jongetjes.

 

Mocht je weer eens op je praatstoel zitten, wat er in feite op neerkomt dat je gewoon op en top vrouw bent, en je krijgt die blik van ‘kan het wat minder?’ dan hoef je alleen maar dit verhaal over de proteïnen te vertellen en dan snapt hij het vast wel. Maar houd het kort!

 

Door: Brigitte Bormans

 

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.